SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

W czerwcu 1939 r. ukończył 6-klasową Szkołę Rodziny Wojskowej, po czym zdał egzaminy do Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie.

Podczas okupacji w Warszawie był uczniem jawnych szkół zawodowych. Niezależnie zdawał egzaminy gimnazjalne w tajnym Gimnazjum im. Górskiego, gdzie przed samym Powstaniem zdał do IV klasy.

W konspiracji od sierpnia 1941 roku, żołnierz Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), przekształconego w lutym 1942 r. w Armię Krajową. Służył pod pseudonimem „Juraś”, początkowo w Kompanii Kadeckiej, a od września 1943 r. w plutonie 1112 w 7 Pułku Ułanów Lubelskich AK w I Dywizjonie (warszawskim) „Jeleń”. Niezależnie od przydziału organizacyjnego brał pomocniczy udział w akcji „Wilanów” (26-27.09.1943) zorganizowanej przez oddziały Kedywu Komendy Głównej AK oraz w akcjach przeprowadzanych przez Kedyw Okręgu Warszawskiego na terenie Wilanowa, gdzie mieszkał z rodziną.

1 sierpnia w składzie plutonu 1112 brał udział w obronie fabryki Kamlera, gdzie znajdowała się Komenda Główna AK z gen. „Borem” Komorowskim oraz Delegatura Rządu na Kraj z wicepremierem Janem Stanisławem Jankowskim ps. „Soból”. W nocy z 1 na 2 sierpnia udał się do płk. „Radosława” jako goniec Komendy Głównej. Rano 2 sierpnia, ponownie wysłany z meldunkiem, gdy ulicą Okopową jechały czołgi niemieckie: dwie „Panthery” zdobyte przez baon „Zośka”. 3 sierpnia wraz z plutonem 1112 obsadził na kilka godzin budynek Monopolu Tytoniowego przy ul. Dzielnej oraz jego przedpole w gruzach dawnego getta. W plutonie 1112 w okresie do 6 sierpnia pełnił w fabryce Kamlera służbę wartowniczą przy KG AK, a 6 sierpnia stanowił osłonę Komendy Głównej AK z gen. „Borem” Komorowskim oraz Delegatury Rządu na Kraj z wicepremierem Janem Stanisławem Jankowskim podczas przemarszu z Woli na Stare Miasto. Na Starym Mieście do 26 sierpnia, gdy KG AK przeszła kanałami do Śródmieścia, w plutonie 1112 pełnił na zmianę z plutonem „Wigier” służbę wartowniczą przy Komendzie Głównej lub bronił odcinka Katedry od strony Zamku Królewskiego i Kanonii. Niezależnie w momentach zagrożenia, gdy patrole plutonu posyłane były na wsparcie linii, brał udział w patrolach w rejonie ul. Króla Alberta (Niecała), Senatorskiej, w Ogrodzie Krasińskich i przy Arsenale. Gdy 26 sierpnia pluton 1112 stał się plutonem szturmowym przy dowództwie Grupy „Północ”, wraz z nim w ostatnich dniach obrony Starego Miasta brał udział w następujących działaniach bojowych: wsparcie zagrożonego odcinka Szpitala Jana Bożego przy Bonifraterskiej, walki w kościele p.w. Objawienia NMP na Nowym Mieście, oczekiwanie w kolumnie mjr. „Sosny” na przebicie się do Śródmieścia, obsada Pałacu Krasińskich, obsada Pasażu Simonsa, ponowna obsada i obrona Pałacu Krasińskich. Po południu 1 września 1944 r. wraz z plutonem przeszedł kanałami do Śródmieścia. W Śródmieściu pluton 1112, który na Starym Mieście poniósł duże straty, stał się plutonem ochrony Kwatery Głównej Okręgu Warszawskiego gen. „Montera” i stacjonował w budynku kina „Palladium” przy ul. Złotej 7/9. W jego szeregach pełnił tam służby przy bramach oraz przed drzwiami pomieszczeń, gdzie urzędował Sztab Okręgu. Obsadzał również punkt obserwacyjny na dachu budynku przy ul. Złotej. Stanowił ochronę gen. „Montera” w czasie jego inspekcji. Dodatkowo pełnił straż konwojów transportujących jęczmień z Browaru „Haberbusch i Schille”.

W sierpniu 1944 r. awansowany do stopnia starszego ułana. Dostał się do niewoli niemieckiej, osadzony początkowo w Stalagu XI B Fallingbostel, następnie zaś w Arbeitskommando München-Gladbach.

Po wyzwoleniu przedostał się poprzez Holandię, Belgię i Francję do 2 Korpusu Polskiego gen. Andersa stacjonującego we Włoszech, gdzie dołączył do odtworzonego tam 7 Pułku Ułanów Lubelskich. Odkomenderowany do szkoły, ukończył Gimnazjum i Liceum przy 3 Dywizji Strzelców Karpackich, zdając maturę już w Anglii.

Po ukończeniu studiów i uzyskaniu dyplomu Chartered Engineer pracował w angielskiej firmie CAV-Lucas, specjalizując się w systemach wtryskowych do silników diesla. W 1970 r. został wysłany do filii w Hiszpanii jako kierownik inżynierii sprzedaży.

Na emigracji w Londynie w latach 1947-70 był Kierownikiem Kręgu Starszoharcerskiego, członkiem Kierownictwa Starszego Harcerstwa, członkiem Naczelnej Rady ZHP (posiada Złotą Odznakę ZHP), członkiem Zarządu Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii, członkiem Zarządu Koła 7 Pułku Ułanów Lubelskich, członkiem Naczelnej Rady Koła Armii Krajowej, członkiem Zarządu Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii (posiada Złotą Odznakę STP), jednym z twórców i pierwszym długoletnim skarbnikiem Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego – POSK w Londynie.

Ożeniony z Brazylijką Lais z domu Ottoni Barbosa.

Po przejściu na emeryturę w 1988 r. osiedlił się na stałe w Brazylii, zamieszkał w Rio de Janeiro, gdzie rozpoczął działalność dziennikarską i publicystyczną, pisząc do prasy polonijnej z „Dziennikiem Polskim” w Londynie i „Nowym Dziennikiem” w Nowym Jorku na czele oraz do prasy krajowej. Był jednym z założycieli Instituto Brasileiro da Cultura Polonesa. Kolekcjoner, zajmuje się w szczególności poszukiwaniami XIX-wiecznych poloników angielskich, hiszpańskich i portugalskich, wśród których, między innymi, odkrył szereg nieznanych dotąd artykułów o tematyce polskiej, opublikowanych w okresie powstania styczniowego 1863 r. w redagowanym przez Karola Dickensa tygodniku „All the Year Round”. Dokonane przez siebie tłumaczenia tych materiałów wydrukował w stworzonej przez siebie „Oficynie Komputerowej” w Rio de Janeiro jako wydania bibliofilskie w minimalnych nakładach (8 do 25 egzemplarzy). Ukazały się: „Wstążka Zofii”, „Zwój Nut”, „Polska”, „Polska Walka o Życie”, „Polski Dezerter”, „Tylko jeden pokój”, „Gdy porządek panował w Warszawie”, „Wymarsz na Syberię”, „Wizyta w rosyjskim więzieniu”, „Trzej uchodźcy”, „Pomocnik geometry”, „Ucieczka z Syberii”, „Jak Profesor Gaster nauczał ducha”, „Spod pióra Polaka” i „Za polską sprawę” oraz „Wielki niedźwiedź i polska gwiazda”. Jedno z tłumaczeń, „Pomocnik Geometry”, ukazało się również w lubelskim kwartalniku „Akcent” w nr. 1 (63) (str. 111-123, 1996). Przygotował także opracowanie postaci sir Williama Arthura White’a, wicekonsula brytyjskiego w Warszawie w okresie powstania styczniowego 1863 i późniejszego ambasadora brytyjskiego w Istambule, które ukazało się w XXII tomie „Tek Historycznych” Polskiego Towarzystwa Historycznego w Wielkiej Brytanii, którego był członkiem, oraz szkic w języku angielskim „Dickens and Poland”, który ukazał się na wiosnę 2002 r. w numerze 456 Vol. 98 Part 1 „The Dickensian”, wydawnictwie stowarzyszenia The Dickens Fellowsip. W swej „Oficynie Komputerowej” w Rio de Janeiro, wydał, również jako publikacje bibliofilskie, wspomnienia „W Kompanii Kadeckiej Armii Krajowej”, „Akcja Wilanów”, „Dziadek Ziółkowski”, „Czarodziej polskiego słowa”, „Wspomnienia dziadka”, „Stryj Lech Głuchowski”, zbiór artykułów „Wędrówka po świecie” oraz własne tłumaczenie „Levante de Varsóvia” Ubaldo Soares – „Powstanie w Warszawie”. Jest autorem wspomnień, które ukazały się w Anglii: „W Polskim Londynie 1947-1970” – Polska Fundacja Kulturalna, Londyn 1999 (wyjątki ukazały się w nr. 122 „Zeszytów Historycznych” – Instytut Literacki, Paryż, grudzień 1997 str. 54-172) i w 2009 r. drukowane były w odcinkach w londyńskim „Dzienniku Polskim”, oraz „Śladami pradziadów” (PFK Londyn 2001), których druk w odcinkach ukazał się w londyńskim „Dzienniku Polskim”. W Polsce ukazały się jego książki „Dickens i Polska” (Akademia Polonijna Częstochowa 2003) i „Czarodziej polskiego słowa” (Lars Antyki, Włocławek 2004). W 2006 r. przygotował z pomocą Konsulatu RP ekspozycję o powstaniu warszawskim 1944 w Instituto Histórico e Geográfico Brasileiro, powtórzoną na Universidade do Estado do Rio de Janeiro w 2007 r. CD wystawy w językach portugalskim, polskim i angielskim rozprowadził do licznych bibliotek i muzeów polskich i zagranicznych z Biblioteką Narodową, Biblioteką Jagiellońską, Biblioteką Ossolineum, Muzeum Powstania Warszawskiego, Library of Congress, British Library, Imperial War Museum , RAF Museum, USA Air Force Museum, South African Air Force Museum na czele. Od 2004 r. do śmierci był członkiem zarządu Stowarzyszenia Korespondentów Prasy Zagranicznej w Brazylii (ACIE) i jego sekretarzem. Był członkiem Institution of Mechanical Engineers, Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii (posiada Złotą Odznakę STP), Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie, Stowarzyszenia Polskich Kombatantów (posiada Złotą Odznakę oraz Krzyż SPK), Koła Armii Krajowej, Koła 7 Pułku Ułanów Lubelskich. Laureat Nagrody Związku Pisarzy Polskich na Obczyźni, oraz jest wyróżniony za swą pracę w Associação dos Correspondentes da Imprensa Estrangeira w Rio de Janeiro.

Krzyż Walecznych (sierpień 1944), Krzyż Armii Krajowej (nr 3316), Medal Wojska, War Medal, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (19.11.2011)

Biogram: https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/krzysztof-gluchowski,14205.html