SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Ukończył gimnazjum w Kołomyi. Jako czternastolatek został wcielony do wojska austriackiego. W latach dwudziestych XX wieku ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie, następnie zaś rozpoczął pracę w samorządzie miejskim w Kołomyi. W 1932 roku r. poślubił młodą nauczycielkę Stefanię Krzemień.

15 września 1939 roku, Stefan, jako porucznik piechoty, na długie osiem lat pożegnał się z rodziną. We wrześniu 1939 roku jako dowódca plutonu karabinów maszynowych Półbrygady Karpackiej, znalazł się na froncie południowym w Beskidzie Wschodnim. Walki trwały trzy tygodnie, 22 września przekroczył granicę węgierską, jako internowany wytrzymał jednak na Węgrzech do marca 1940 roku. Uciekając, w cywilnym ubraniu dotarł do Budapesztu a następnie do Jugosławii.

Wędrówka pod osłoną nocy, wzdłuż koryt rzek okazała się niezwykle trudna. Z Jugosławii przez Grecję Moszoro przedostał się do Turcji, następnie zaś statkiem „Warszawa” popłynął do Syrii.

Był październik 1940 roku i wiadomo już było, iż wcześniejsze nadzieje na walkę z okupantem u boku francuskiego sojusznika nie mają szans realizacji. Rzesze żołnierzy udawały się na Bliski Wschód; wkrótce napłynęło ich tak wielu, że utworzono z nich I i II Legię Oficerską. Stefan Moszoro został zastępcą dowódcy plutonu, przeszedł też kurs kierowców wojskowych.

W lipcu 1942 roku wyjechał do Iraku, gdzie przez rok przeszkolił kilka tysięcy żołnierzy, prowadząc wojskowe kursy samochodowe. Wycieńczony klimatem powrócił w 1943 roku do Palestyny, do obozu w pobliżu Ghazy. Jako zastępca dowódcy do spraw transportu przebył wraz z II Korpusem pod wodzą gen. Władysława Andersa całą kampanię włoską. Gdy w listopadzie 1943 r. rozpoczęto przegrupowania 3 Dywizji Strzelców Karpackich do Egiptu, a następnie w grudniu do Taranto na Sycylii, Stefan wraz z 3 DSK uczestniczył w walkach od Monte Cassino przez Ankonę aż do Bolonii.

Jak większość, w 1946 r., wyjechał do Anglii, jak mniejszość, zaś – rok później powrócił do Polski.

Rodzinę zastał w Krakowie, wkrótce osiedlił się we Wrocławiu. Za zasługi wojenne został odznaczony m.in. Gwiazdą Afryki, Gwiazdą Europy oraz Krzyżem Monte Cassino. Zmarł w 1985 roku we Wrocławiu.

Africa Star, Gwiazda Europy, Krzyż Monte Cassino

Polacy-uczestnicy kampanii włoskiej 1943-1945
krzyz.monte.cassino.eu
Archiwum Fundacji „Znaki Pamięci”