SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Urodził się 8 VII 1924 r. w Żninie, s. Jana i Marii. Jego ojciec pracował jako zecer-stereotyper w drukarni Biblioteka Polska w Bydgoszcz. Szkołę powszechną ukończył w 1938 r. w Bydgoszczy.

Po wybuchu II wojny światowej w 1940 r. skierowany do pracy przymusowej, a następnie wcielony przymusowo do Wehrmachtu.

Nocą 7/8 IX 1944 r. wraz z całą drużyną zdezerterował z Wehrmachtu na przełęczy Petit Saint Bernard w Alpach na linie wojsk francuskich, do 2. Marokańskiej Dywizji Piechoty. We francuskim oddziale wojsk wewnętrznych (Forces Francaisses de I`Interieur) w Bourg Sainte Maurice, w polskim oddziale, lecz nadal niemieckim mundurze pełnił służbę patrolową na granicy francusko-włoskiej. Po rozwiązaniu oddziału zaproponowano Polakom służbę w dywizji marokańskiej. Stanowczo odmówili i 14 X 1944 r. zgłosili się w Stacji Zbornej Resistance Polonaise en France w Grenoble. Pełnili służbę w wartowniczą w Warszawskim Batalionie.

W końcu listopada wyjechali do obozu przejściowego polskiej 1. Dywizji Pancernej w Sourgue pod Awinionem. Stamtąd udali się koleją do Marsylii, skąd drogą morską na pokładzie transportowca „Baster Prince” do Neapolu. Tam spotkała ich niemiła niespodzianka. Włosi, przekonani, że to jeńcy niemieccy, obrzucili ich pomidorami. Po 15 dniach kwarantanny w namiotach pod Wezuwiuszem, skierowano ich do polskiego obozu w Jolancie. Podczas rejestracji przyjął nazwisko Roman Dalski.

22 XII 1944 r. został przydzielony do 5. Kresowej Dywizji Piechoty – 4 Wołyńskiej Brygady Piechoty, 11. Wołyńskiego Baonu Strzelców. Tam: 3 kompania, 3 pluton w San Basilio.

26 III 1945 r. cała 4. WBP wyjechała na front. Jego baon zajął miejsce 18. LBS na odcinku San Pietro in Laguna nad rzeką Senio. St. strzelec Dalski (Piechocki), jako dowódca drużyny brał udział w walkach od rz. Senio forsując kolejnych 6 rzek i kanałów. Wycofanie z frontu nastąpiło 21 IV po prawie miesiącu walk. 10 V już na ciężarówce wjechał do Bolonii. Po wypoczynku pomyślnie zdał egzamin do I Gimnazjum Ogólnokształcącego im. 3. Dywizji Strzelców Karpackich (tzw. „Szkoła Karpacka”) w Amandola (Włochy) a następnie w Bodney (Wlk. Brytania). 5 V 1947 r. został zdemobilizowany. Odznaczony Gwiazdą Italii.

Powrócił do kraju 14 V 1947 r. Ukończył w Szczecinie naukę w Gimnazjum i Liceum, a świadectwo dojrzałości uzyskał już w Bydgoszczy. Całe życie przepracował jako główny księgowy w „Famorze” w Bydgoszczy.

Działalność kombatancka podjął dopiero r. 1980. W 1991 r. wziął udział w spotkaniu koleżeńskim 11. WBS w Londynie. Był wtedy też gościem u prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego, kolegi ze Szkoły Karpackiej.

Spisał swoje wspomnienia z l. 1944-47 pt. „Od San Basilio do Mediolanu”. Ich fragment został opublikowany w „Militariach Pomorskich” 2006 r.

Aktywnie działał w Towarzystwie Miłośników Miasta Bydgoszczy (członek honorowy) oraz w Bydgoskim Towarzystwie Wioślarskim. Był jednym ze współzałożycieli Bydgoskiego Towarzystwa Genealogiczno-Heraldycznego, działał w Towarzystwie Inicjatyw Kulturalnych i Związku Żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, współpracował z Muzeum Tradycji Pomorskiego Okręgu Wojskowego, któremu podarował sporo osobistych pamiątek. Pośredniczył także w pozyskaniu wielu cennych dla muzeum darów. W maju 2007 r. na zaproszenie MON wziął udział w uroczystościach kombatanckich pod Monte Cassino. Był członkiem założycielem naszego Towarzystwa a od r. 2007 – Członkiem Honorowym.

Zmarł 1 VI 2008 r. i spoczął na cmentarzu Nowofarnym w Bydgoszczy.

Italy Star

Żródło: Wpsomnienia Alfonsa Mrzyka, Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy.