SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Syn policjanta.

Deportowany w czerwcu 1941 r. z Łomży (woj. warszawskie) wraz z trzema braćmi do sowchozu Dżereń-Krupa w obwodzie aktiubińskim Kazachskiej SSR. W czasie deportacji ojciec Kazimierza Dobrowolskiego był aresztowany, a mama znajdowała się w szpitalu. Po „amnestii” 1941 r. został wraz z braćmi przewieziony do polskiego sierocińca w Aszchabadzie. Z nimi ewakuowany został do Teheranu w Iranie.

Dodając sobie lat (w dokumentach wojskowych data urodzenia – 20.06.1926 r.) w 1942 r. w Teheranie był ochotnikiem do Armii Polskiej na Wschodzie. Żołnierz Kompanii Honorowej Garnizonu Teherańskiego. Po przeszkoleniu został przydzielony w Gazie do Baterii Czołgów 4 Pułku Pancernego 2 Warszawskiej Brygady Pancernej. Służył na Bliskim Wschodzie: w Iranie, Palestynie i w Egipcie. W okresie od 21 września 1944 do 2 maja 1945 r. uczestnik kampanii włoskiej 2 Korpusu: walczył w północnych Apeninach, nad rzeką Senio, na Równinie Lombardzkiej i o wyzwolenie Bolonii.

Kazimierz Dobrowolski w maju 1947 r. powrócił z Wielkiej Brytanii do kraju. W latach 1947-51 uzupełnił naukę w szkole średniej. W latach 1953-58 student i absolwent studiów wyższych na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. W 1988 r. przeszedł na emeryturę.
Zmarł w 1999 r. Pochowany na Cmentarzu Powązki Wojskowe.

Krzyż Walecznych, Medal Wojska, Gwiazda za Wojnę 1939-45, Gwiazda Italii, Medal za Wojnę 1939-1945, Krzyż Czynu Bojowego PSZ na Zachodzie

Według wspomnień Kazimierz Dobrowolski był deportowany z braćmi: najmłodszy miał dwa i pół roku, najstarszy osiem lat; wszyscy potem trafili do sierocińca w Aszchabadzie.

Archiwum Akt Nowych; Indeks Represjonowanych