Żołnierzy 2 Korpusu Polskiego
Adam Antoni Bieliński18/08/1904 – 05/04/1988 |
IMIĘ: Adam Antoni |
NAZWISKO: Bieliński | |
IMIĘ OJCA: Antoni | |
IMIĘ MATKI: Maria | |
NAZWISKO RODOWE MATKI: Jasieńska | |
DATA URODZENIA: 18/08/1904 | |
MIEJSCE URODZENIA: Bidziny (pow. Opatów, woj. świętokrzyskie) | |
DATA ŚMIERCI: 05/04/1988 | |
MIEJSCE ŚMIERCI: Londyn | |
MIEJSCE POCHÓWKU: cmentarz w Bidzinach (woj. świętokrzyskie) – grób rodzinny |
ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ |
W grudniu 1918 r. uciekł ze szkoły i wstąpił ochotniczo do organizującego się w Lublinie późniejszego 7 Pułku Ułanów. Po kilku dniach rozpoznany (miał 14 lat) i odesłany do domu. W wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. uczestniczył jako ochotnik w szeregach 1 Pułku Szwoleżerów. Ranny pod Płońskiem 16 sierpnia. W barwach tego Pułku od listopada1923 r. do września 1924 r. Elew Szkoły Podchorążych Rezerwy nr 3 przy 3 Dywizji Kawalerii w Biedrusku, którą ukończył jako plutonowy podchorąży. Zaliczył dwa lata ekonomii politycznej na Uniwersytecie Poznańskim, odbył w 1927 r. 6-tygodniowe ćwiczenia w rezerwie 10 Pułku Strzelców Konnych. W 1929 r. uczestniczył w 6-tygodniowym kursie uzupełniającym w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu i w marcu 1930 r. został powołany z rezerwy do służby czynnej w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1.01.1928 r. i przydziałem do 7 Pułku Ułanów Lubelskich. |
LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA) |
Po kampanii wrześniowej 1939 r. przedostał się z Polski na Zachód, gdzie służył w PSZ we Francji, potem w Wielkiej Brytanii. Do września 1940 r. na stanowisku dowódcy plutonu i szwadronu w 10 Pułku Strzelców Konnych. Potem w 1 Brygadzie Strzelców – od września 1941 r. do czerwca 1942 r. kolejno dowódca szwadronu, adiutant i zastępca dowódcy I Oddziału Rozpoznawczego. W czerwcu 1942 r. wysłany do Iraku, gdzie 9 września 1942 r. został zaliczony do rezerwy oficerskiej dowódcy Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie. |
PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA |
Skierowany do 4 Dywizji Piechoty, już 12 listopada 1942 r. objął funkcję zastępcy dowódcy 15 Pułku Kawalerii Pancernej (15 Pułku Ułanów Poznańskich). W miesiącach czerwiec-lipiec 1943 r. odbył kurs dowódców oddziałów broni pancernej w Deir Suncid. Z dniem 1 marca 1944 r. awansowany do stopnia majora. |
LOSY POWOJENNE |
Po demobilizacji 6 września 1948 r. jako ostatni ułan poznański z Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia zamieszkał w Londynie. Do1986 r. był prezesem Koła Ułanów Poznańskich im. gen. W. Andersa. By także Przewodniczącym Kapituły Znaku Pułkowego, a przez ostatnie 10 lat przewodniczył równocześnie Kołu Pułkowemu Ułanów Lubelskich. |
POSIADANE ODZNACZENIA |
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari; 3-krotnie Krzyż Walecznych (raz za wojnę 1920r., 2-krotnie za kampanię włoską); Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami; Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino; |
MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE |
Wielka Brytania (Londyn) |
INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP) |
Od 1933 r. żonaty z Janiną Jadwigą Skarzyńską. Ostatni męski potomek senatorskiego rodu herbu Szeliga. Nosił trzecie imię Artur. |
ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH |
Dowódcy 15 Pułku Ułanów Poznańskich |
SKANY / FOTOGRAFIE |
OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW |