SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

W 1906 r. ukończył C.K. IV Gimnazjum we Lwowie. Ukończył studia medyczne, uzyskując tytuł naukowy doktora.
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Został przydzielony do 30 Pułku Piechoty. Na stopień asystenta lekarza rezerwy został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 marca 1915r., a na stopień starszego lekarza rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1917 r. w korpusie oficerskim lekarzy wojskowych.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W stopniu porucznika lekarza pełnił funkcję dowódcy pociągu szpitalnego nr 15 w Radomiu, działającego w strukturze służby sanitarnej Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. Na tym stanowisku 24 września 1920 r. został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 r. w stopniu kapitana w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej.
W latach 1923-1928 pełnił służbę w 6 Batalionie Sanitarnym we Lwowie na stanowisku zastępcy dowódcy batalionu. Został awansowany do stopnia podpułkownika lekarza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 r. W 1931 r. po likwidacji batalionu został przeniesiony do 6 Szpitala Okręgowego we Lwowie na stanowisko pomocnika komendanta. W grudniu 1932 r. ogłoszono jego przeniesienie do 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu na stanowisko komendanta.
19 grudnia 1933 r. został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934r. i 2 lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy.
7 czerwca 1934 r. został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu na stanowisko szefa sanitarnego. Następnie został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu VI we Lwowie na stanowisko szefa sanitarnego. Był członkiem oddziału Polskiego Białego Krzyża w Przemyślu.
W 1937 r. został członkiem Wydziału Honorowego Klubu LKS Pogoń Lwów. Do 1939 r. był członkiem Lwowskiej Izby Lekarskiej. Mieszkał we Lwowie przy ul. Kadeckiej 7.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. pozostawał na stanowisku szefa sanitarnego Okręgu Korpusu VI we Lwowie. 12 września 1939 r. wyjechał do Zaleszczyk.

Do 1942 r. szef sanitarny Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie, a po reorganizacji został zastępcą szefa sanitarnego Armii Polskiej na Wschodzie. W czerwcu 1944 r. został komendantem Szpitala Wojennego nr 1 w Casamassima we Włoszech.

Po zakończeniu II wojny światowej i zakończeniu służby w 2 Korpusie wyemigrował do USA. Zmarł w 1951 r. w Minneapolis.

Krzyż Walecznych (1922 r.), Złoty Krzyż Zasługi (19.03.1936 r.) za zasługi w służbie wojskowej,
Medal Niepodległości (09.11.1933 r.) za pracę w dziele odzyskania niepodległości, Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia, Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej z Koroną na wstążce Medalu Waleczności, Krzyż Wojskowy Karola

Stefan Wojtkowiak „Lancet i karabin – dzieje szkolnictwa medycznego w Wojsku Polskim”, Warszawa 1973 r.
Włodzimierz Witczak „Służba zdrowia Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie 1939-1946”
Mieczysław Wanago – „Działania jednostek sanitarnych 2 Korpusu Polskiego podczas bitwy o Monte Cassino”