SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Żołnierzy 2 Korpusu Polskiego



Drukuj
http://indeks2kp.pl/wp-content/uploads/2020/08/nopic.jpg

Kordian Józef Zamorski


1 kwietnia 1890r. – 19 grudnia 1983r.
IMIĘ: Kordian Józef
NAZWISKO: Zamorski
IMIĘ OJCA: Arnold
IMIĘ MATKI: Wiktoria
NAZWISKO RODOWE MATKI: Serafin
DATA URODZENIA: 1 kwietnia 1890r.
MIEJSCE URODZENIA: Koøkówka
DATA ŚMIERCI: 19 grudnia 1983r.
MIEJSCE ŚMIERCI: Londyn
MIEJSCE POCHÓWKU:
ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ

Uczył się w 4 kl.-VI Gimnazjum we Lwowie, po ukoñczeniu którego uczył się i ukoñczył seminarium nauczycielskie.W latach 1910-1914 i 1917-1918 atudiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u J.Mehoffera.W czasie studiów działał w Związku Walki Czynnej i Zwiłzku Strzeleckim, w którym był komendantem sekcji, plutonu i kompanii oraz Szkole Oficerskiej, którą ukoñczył w 1912r. i z rąk J.Piøsudskiego otrzymał znak oficerski „Parasol”.
W okresie sierpieñ 1914r. do lipca 1917r. służył w I Brygadzie Legionów Polskich jako jako komendant kompanii, instruktor w Szkole Podchorążych w Jabłonnie, dowódca batalionu w 5 pułku piechoty, oficera Sztabu i Brygady, dowódcy stacji etapowej i adiutanta 1 pułku piechoty.
29 września 1914r. awansował na stopień porucznika; rozkazem nr 20698 c.i k. Naczelnej Komendy Armiiz dniem 31 grudnia 1915r. został zwolniony z Legionów Polskich.
Od jesieni 1916r.służył w Polskim Korpusie Posiłkowym m.in. w 1 Pułku Piechoty w Modlinie.Tam zastał go kryzys przysięgowy, w czasie którego odmówił złożenia przysięgi.
1918r. wstąpił do Polsskiej Organizacji Wojskowej na stanowisku komendanta Obwodu Krakowskiego.
Od listopada 1918r. – 1919r. organizował II batalion 5 Pułku Piechoty Legionów.Z batalionem dowodził bitwą o Lwów.
W lutym 1919r. -Ciechanów- batalion zapasowy 32 pułku piechoty, później dowódca II batalio nu, w tym samym pułku.
16 kwietnia 1920r. został skierowany do dowództwa 2 armii w celu odbycia praktyki sztabowej na stanowisku kwatermistrza.Praktykę odbył w czasie wojny z bolszewikami.
W czasie ofensywy wosk polskich i ukraińskich na Kijów 20 maja 1920r. – szef oddziału I Polskiej Ekspozytury Wojskowej na Ukrainie.
Od 5 sierpnia 1920r. dowodzził oddziałami ochrony Warszawy, a 30 sierpnia był zastępcą szefa Oddz.III Naczelnego Dowództwa płk Tadeusza Piskora.
Od 2 stycznia 1921r. kontynuował studia w Wyższej Szkole Wojennej.
6 września 1921r. po ukończeniu nauki został oficerem Sztabu Generalnego i przydział na stanowisko zastępcy szefa sztabu Grupy Operacyjnej „Bieniakonie”.
W latach 1921-1923 – dowódca batalio nu i zastępca dowódcy 35 pułku piechoty w Brześciu.
W latach 1923-1924 – szef sztabu Dowództwa Okręgu III Korpusu w Grodnie.
15 maja 1924r. został przeniesiony do 76 pułku piechoty w Grodnie na stanowisku dowódcy pułku.
W październiku 1925r. – inspektorat Armii Nr 1 na stanowisku 1 oficera sztabu.
Odf 5 czerwca 1926r. – szef Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie.
21 czerwca 1927r. zwolniony;łączył z funkcją zastępcy szefa Sztabu Głównego.
10 listopada 1930r. Prezydent RP I.Mo.scicki awansował go do stopnia generała brygady.
25 stycznia 1935r. zwolniony ze stanowiska szefa Oddziału 1 SG WP i przeniesiony na 12 mies. w stan nieczynny, w dyspozycji ministra spraw wewnętrznych.Został wyznaczony na stanowisko komendanta głównego Policji Państwowej.

LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA)

6 września 1939r. wyjechał z Warszawy z częścią Kierownictwa Policji do Rumunii i na Węgry.Internowany w obozie Baile Herculane.

PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA

Po ucieczce z obozu przez Turcję dotarł w listopadzie 1940r. do Palestyny.
Od listopada 1940r.-do sierpnia 1942r. na stanowisku komendanta Ośrodka Zapasowego Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich- pełnił obowiązki dowódcy oddziałów Wojska Polskiego na Bliskim Wschodzie, a następnie zastępcy dowódcy tych oddziałów.
1942r. – przeniesiony w stan nieczynny.

LOSY POWOJENNE

Po zakończeniu wojny osiadł w Londynie.Członek Ligi Niepodległości Polski, powołany do składu emigracyjnej Kapituły Orderu Odrodzenia Polski.
10 kwietnia 1961r. został Kanclerzem tego gremium.
Prezydent RP na Uchodzstwie A.Zaleski awansował go na stopień generała dywizji – 11 listopada 1966r.
w korpusie generałów.
zmarł 19 grudnia 1983r. w Londynie.

POSIADANE ODZNACZENIA

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski-11.11.1966r.
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 11.11.1936
Krzyż Niepodległości – 20.01.1931r., Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych-4-krotnie, Złoty Krzyż Zasługi-18.03.1932r., Krzyż Zasługi za Dzielność -7.08.1939,Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej-1926, Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921, Medal Dzeisięciolecia Odzyskania Niepodleg łosci, Znak Oficerski „Parasol”, Odznaka „Za wierną Służbę”, Order Gwiazdy Białej I kl./Estonia 1938/,Order Trzech Gwiazd 1 kl./Łotrwa 1936/, Order Trzech Gwiazd II kl./Łotwa/
Order Korony Rumunii /1931/, Order Korony Jugosławi II kl./1933/, Krzyż Komandorski Orderu Legii Honorowej /Francja/

MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE
Wielka Brytania – Londyn
INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP)

Leokadia Karpusowa z Kamińskich.Synowie: Jacej /ur.1923/,Rafał /1928/.

ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH

Archiwum Instytutu Polskiego i Muzeum im.gen.W.Sikorskiego – Londyn
Tadeusz Kryska- Karski i St.Żurakowski- „Generałowie Polski niepodległej” Editions Spotkania 1991

SKANY / FOTOGRAFIE
OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW