| ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ |
12 pażdziernika 1915 r. zdał wojenny egzamin dojrzałości w C.K. II Szkole Realnej we Lwowie. Odbył studia filozoficzne i teologiczne w Szwajcarii na Katolickim Uniwersytecie we Fryburgu Ojców Dominikanów.
Sakrament święceń kapłańskich otrzymał z rąk bp. Bolesława Twardowskiego. W latach II Rzeczypospolitej był księdzem w Archidiecezji Lwowskiej. Początkowo posługiwał w parafiach w Żółkwi oraz w woj. stanisławoskim – w Wełdzirzu i Niżniowie oraz w woj. tarnopolskim – w Zimnej Wodzie.
Podczas spowiadania wyznawców obrządku grekokatolickiego w Żółkwi zaraził się tyfusem plamistym.
Następnie przez cztery lata był dyrektorem zakładu wychowawczego im. Abrahamowiczów na Wzgórzach Wuleckich we Lwowie. Z tego miejsca został proboszczem w Zimnej Wodzie.
|
| LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA) |
Od kwietnia 1939 r. przez rok pełnił funkcję proboszcza kościoła św. Marii Magdaleny we Lwowie.
17 kwietnia 1940 r. został aresztowany przez NKWD na plebanii kościoła św. Marii Magdaleny. Początkowo więziony na Zamarstynowie, gdzie był brutalnie przesłuchiwany. 12 czerwca 1940 r. został wywieziony do więzienia na Łubiance w Moskwie, skąd przeniesiono go do więzienia Lefortowo w Moskwie, a 8 maja 1941 r. zakończono śledztwo w jego sprawie.
Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 r. był w grupie Polaków, którzy w trybie pośpiesznym zostali skazani na karę śmierci w lipcu 1941r. Wraz z innymi skazanymi został ponownie osadzony na Łubiance, gdzie niespodziewanie nocą 1/2 września 1941 r. został zwolniony.
W Moskwie ks. Cieński poznał gen. Andersa i został przez niego namówiony do dalszej służby przy formującym się Wojsku Polskim w ZSRR.
|
| PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA |
W 5 dni po zwolnieniu – 7 września 1941 r. -ubrany w mundur stylizowany na mundur polskiej armii odprawił w Moskwie mszę na tzw. małej Łubiance, którą z okien dużej Łubianki obserwowali zarówno więźniowie, jak i zdumieni straznicy oraz żołnierze NKWD. Msza została odprawiona dla garstki oficerów formującej się wówczas Armii Polskiej w ZSRR.
W strukturze Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR został szefem duszpasterstwa. Wraz z Armią Polską opuścił ZSRR. Służył w kampanii włoskiej 2 Korpusu jako dziekan i szef duszpasterstwa.
|
| LOSY POWOJENNE |
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. 4 czerwca 1951r. mianowany na członka Głównej Komisji Skarbu Narodowego.
Był autorem książek. Do połowy lat 50-tych pracował jako proboszcz w Marsworth (koło Luton, Buckinghamshire). Ponadto udzielał się jako asystent kościelny w Katolickim Ośrodku Wydawniczym „Veritas” w Londynie i jako asystent Polskiego Instytutu Akcji Katolickiej.
W 1955 r. wstąpił do zakonu trapistów w Normandii. Po dwuletnim nowicjacie złożył śluby zakonne. Przybrał imię zakonne Włodzimierz. W 1960 r. złożył śluby wieczyste, w zakonie jako mnich zajmował się prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Zmarł 20 stycznia 1983r. w Bricquebec we Francji.
|
| POSIADANE ODZNACZENIA |
Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami, Złota Honorowa Odznaka Koła Lwowian w Londynie
|
| MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE |
| Wielka Brytania (Marsworth, Londyn), Francja (Bricquebec) |
| INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP) |
|
| ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH |
Kapelani Polskich Sił Zbrojnych
Polscy duchowni katoliccy w Wielkiej Brytanii
Instytut Polski i Muzeum im.gen. Sikorskiego – Londyn
|
| SKANY / FOTOGRAFIE |
|
| OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW |
|
