SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

12 pażdziernika 1915 r. zdał wojenny egzamin dojrzałości w C.K. II Szkole Realnej we Lwowie. Odbył studia filozoficzne i teologiczne w Szwajcarii na Katolickim Uniwersytecie we Fryburgu Ojców Dominikanów.
Sakrament święceń kapłańskich otrzymał z rąk bp. Bolesława Twardowskiego. W latach II Rzeczypospolitej był księdzem w Archidiecezji Lwowskiej. Początkowo posługiwał w parafiach w Żółkwi oraz w woj. stanisławoskim – w Wełdzirzu i Niżniowie oraz w woj. tarnopolskim – w Zimnej Wodzie.
Podczas spowiadania wyznawców obrządku grekokatolickiego w Żółkwi zaraził się tyfusem plamistym.
Następnie przez cztery lata był dyrektorem zakładu wychowawczego im. Abrahamowiczów na Wzgórzach Wuleckich we Lwowie. Z tego miejsca został proboszczem w Zimnej Wodzie.

Od kwietnia 1939 r. przez rok pełnił funkcję proboszcza kościoła św. Marii Magdaleny we Lwowie.
17 kwietnia 1940 r. został aresztowany przez NKWD na plebanii kościoła św. Marii Magdaleny. Początkowo więziony na Zamarstynowie, gdzie był brutalnie przesłuchiwany. 12 czerwca 1940 r. został wywieziony do więzienia na Łubiance w Moskwie, skąd przeniesiono go do więzienia Lefortowo w Moskwie, a 8 maja 1941 r. zakończono śledztwo w jego sprawie.
Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 r. był w grupie Polaków, którzy w trybie pośpiesznym zostali skazani na karę śmierci w lipcu 1941r. Wraz z innymi skazanymi został ponownie osadzony na Łubiance, gdzie niespodziewanie nocą 1/2 września 1941 r. został zwolniony.
W Moskwie ks. Cieński poznał gen. Andersa i został przez niego namówiony do dalszej służby przy formującym się Wojsku Polskim w ZSRR.

W 5 dni po zwolnieniu – 7 września 1941 r. -ubrany w mundur stylizowany na mundur polskiej armii odprawił w Moskwie mszę na tzw. małej Łubiance, którą z okien dużej Łubianki obserwowali zarówno więźniowie, jak i zdumieni straznicy oraz żołnierze NKWD. Msza została odprawiona dla garstki oficerów formującej się wówczas Armii Polskiej w ZSRR.
W strukturze Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR został szefem duszpasterstwa. Wraz z Armią Polską opuścił ZSRR. Kapelan wojskowy Armii Polskiej na Wschodzie, a następnie 2 Korpusu – dziekan i szef duszpasterstwa. ks. dziekan Cieński służył w kampanii włoskiej 2 Korpusu w tym m.in. w bitwie o Monte Cassino w Kwaterze Głównej Dowództwa 2 Korpusu.

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. 4 czerwca 1951 r. mianowany na członka Głównej Komisji Skarbu Narodowego. Był autorem książek. Do połowy lat 50-tych pracował jako proboszcz w Marsworth (koło Luton, Buckinghamshire). Ponadto udzielał się jako asystent kościelny w Katolickim Ośrodku Wydawniczym „Veritas” w Londynie i jako asystent Polskiego Instytutu Akcji Katolickiej.
W 1955 r. wstąpił do zakonu trapistów w Normandii. Po dwuletnim nowicjacie złożył śluby zakonne. Przybrał imię zakonne Włodzimierz. W 1960 r. złożył śluby wieczyste, w zakonie jako mnich zajmował się prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Zmarł 20 stycznia 1983 r. w Bricquebec we Francji.

Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino (nr 20), Złota Honorowa Odznaka Koła Lwowian w Londynie

Jacek Żurek „Włodzimierz Cieński jako kapelan wojskowy”, Centralna Biblioteka Wojskowa; Spis odznaczonych Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino

ks. Włodzimierz Cieński – kapelan 2 Korpusu; źródło: J. Żurek „Włodzimierz Cieński jako kapelan wojskowy”, CBW