SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Sierpień 1914 – lipiec 1917 r. – Legiony Polskie 3 Pułk Piechoty. Dostaje się do niewoli rosyjskiej, z której ucieka. W styczniu 1918 r. zostaje wcielony do armii austriackiej. W listopadzie 1918 r. – obrona Lwowa, dostaje się do niewoli ukraińskiej, ale udaje mu się zbiec. W okresie czerwiec – grudzień 1919 r. – dowódca plutonu w Złoczowskim Baonie Zapasowym (awans na kapitana piechoty -1 czerwca 1919).
Grudzień 1919 r. – wrzesień 1933 r. dowódca baonu „Snów” Korpusu Ochrony Pogranicza.
Kwiecień 1935 – sierpień 1939r. -dowódca baonu KOP „Słobódka”. 19 marca 1939 r. awansowany do stopnia podpułkownika.

Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. 23 września 1939r. w Kowlu został wzięty do niewoli sowieckiej. Był więźniem obozów sowieckich w Juchnowie i Griazowcu. Na mocy tzw. „amnestii” zwolniony z obozu.

3 września 1941 r. w Tockoje zgłosił się do formującej się Armii gen. Andersa w ZSRR. Objął dowództwo 15 Pułku Piechoty „Wilków”, a potem 18 Lwowskiego Pułku Piechoty 5 Kresowej Dywizji Piechoty oraz pierwszy dowódca 5 Kresowego Baonu CKM 6 Lwowskiej Brygady Strzelców. W czasie bitwy o Monte Cassino oficer Kwatery Głównej 6 Lwowskiej Brygady Piechoty. Następnie oficer 3 Brygady Strzelców Karpackich 3 Dywizji Strzelców Karpackich 2 Korpusu. 1 listopada 1944 r. otrzymał awans na stopień pułkownika. Uczestnik kampanii włoskiej 2 Korpusu Polskiego. Luty 1945- maj 1947 r. – komendant Szkoły Podchorążych Piechoty Centrum Wyszkolenia Armii 2 Korpusu.

Po wojnie pozostał na emigracji. Czynnie uczestniczył w życiu społecznym i politycznym polskiego Londynu, m.in. członek Związku Rolników Polskich w Wielkiej Brytanii, pełnomocnik Skarbu Narodowego, członek organizacji kombatanckich, m.in. Związku Legionistów. Minister Obrony Narodowej w Rządzie RP na Uchodźstwie, członek Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Awansowany do stopnia generała brygady w dniu 11 listopada 1964 r. Zmarł w Londynie w 1973 r. Zgodnie z Jego wolą jego prochy potajemnie zostały przywiezione w czasach PRL i pochowane przez rodzinę na cmentarzu w Smardach Górnych. Po 1989 r. zostały oficjalnie przeniesione na cmentarz komunalny w Opolu – Półwsi wraz z prochami żony Generała. W 2012 r. ukazała się biografia Gen. Lachowicza autorstwa Zygmunta Matuszaka „Generał brygady Jan II Lachowicz – żołnierz nieznany”.

Order Virtuti Militari Vi i IV klasy, Krzyż Komandorski z Gwiazdą, Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych – 6-krotnie, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino (nr legit. 17626) i inne odznaczenia polskie i zagraniczne

Archiwum Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego
G. Łukomski. B. Polak, A. Suchcitz „Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945”, Koszalin 1997
krzyz.montecassino.eu
“Trzecia Dywizja Strzelców Karpackich 1942-1987″, Londyn 1991.

przedwojenne zdjęcie mjr. Jana Lachowicza, źródło: Internet