SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Sytuacja związana z I wojną światową zmusiła rodzinę do powrotu do Sosnowca.
W latach 1915-1920 uczył się w polskim gimnazjum im.st.\\staszica.
Pod koniec polsko-bolszewickiej, za zgodą ojca, wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego do 11 pułku piechoty Ziemi Będzińskiej, który od lipca do października sstacjonował w Będzinie i Rejowcu.
Po zdemobilizowaniu kontynuował naukę w 6 klasie Korpusu Kadetów nr 1 w Krakowie-Łobzowie, a od 1921r. w KK Nr 2 we Lwowie.
W 1923r. zdał maturę w tym korpusie.Dalej kontynuował naukę i służbę wojskową.
Ukończył kurs sanitarny w Szkole Podchorążych w Warszawie-Rembertowie, po którym wstąpił do Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu.Naukę ukończył w 1925r. z 24 lokatą.
Podporucznik z przydziałem do 10 DAK jako instruktoor w Szkole Podoficerskiej w Jarosławiu.
W 1927r. awansował na stopień porucznika.
W lipcu 1931r. otrzymał przydział do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii do Włodzimierza Wołyńskiego, na stanowisko instruktora baterii artylerii na kursach podchorążych /06-11/1937r.
Podczas ostatniego kursy był dowódcą 1 plutonu artylerii konnej.
W lipcu 1935r. – kapitan.W lipcu 1937r. otrzymał przydział do 7 DAK Wielkopolskiej BK na stanowisko dowódcy baterii artylerii w Poznaniu.
W listopadzie 1938r. rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie na XIX Kursie 1938-1940.
Przed rozpoczęciem nauki odbył staż w 58 pp 14DP w Poznaniu.
W sierpniu 1939r. , po pierwszym roku studiów odbywał praktykę w sztabie Wołyńskiej BK jako oficer informacyjny.Po ogłoszeniu mobilizacji, naukę w szkole przerwano.Kapitan Rankiewicz pozostał w brygadzie na zajmowanym stanowisku.

Z brygadą przeszedł szlak bojowy od bitwy pod Mokrą do lubelszczyzny.
23 września 1939r. dostał się do niewoli, z której uciekł.Przedostał się do Lwowa, gdzie w czerwcu 1940r. został aresztowany przez władze radzieckie pod przybranym nazwiskiem Wojciech Rębowicz/ur.w Garwolinie/- buchalter Składnicy Spółek Rolniczych w Hrubieszowie.
Wywieziony na roboty do tzw.Kombinatu Białomorsko-Bałtyckiego.Pracował przy obróbce drewna na eksport.
24 grudnia 1941r. opuścił obóz na mocy amnestii.

W grudniu 1941r, wyruszył do Wojska Polskiego w Kazachstanie.Do wojska dotarł w styczniu 1942r. w rejonie Buzułuku.Otrzymał przydział do Iddz.III Operacyjnego Sztabu Armii Polskiej ge.Andersa.W połowie lutrego – Jang Jul.
lipiec 1942r. przebywał w rosyjskim szpitalu wojskowym zarażony tyfusem.W czasie leczenia został ewakuowany do Krasnowodzka.Dalej statkiem do Iranu – Pahlevi, skąd do Teheranu.
We wrześniu 1942r. -Irak-Quizil Ribat.Odbył 6 tygodniowy Kurs do Leie Suneit.
Po powrocie do sztabu otrzymał nowy przydział do 7 pak na stanowisko dowódcy dywizjonu artylerii.Rozkaz o tym przydziale anulowano.
Skierowany do Oddziału II na stanowisko szefa Referatu d/s Niemieckich.Wiosną 1943r. został szefem Oddziału Informacyjnwgo 2 Korpusu Polskiego.
3 maja 1943r. awansował do stopnia majora.
Ze sztabem został przeniesiony do Palestyny.W drugiej połowie grudnia 1943r. został ewakuowany ze sztabem do Egiptu.
Wiosną 1944r. wylądował we Włoszech.Uczestniczył w całej kampanii włoskiej 2 Korpusu Polskiego.
Po bitwie pod Anconą otrzymał tygodniowy urlop, który spędził w Rzymie.
17 październia 1944r.- oficer dyplomowan.
W grudniu 1944r. tworzył się Batalion Pancerny, w którym został wyznaczony na Szefa Sztabu Brygady Gllipoli koło Torentu, skąd transportem morskim dotarł do Port-Saidu, do obozu formowania brygady w Quassain.
Koniec wojny zastał go w Egipcie.
Do Włoch przybył drogą morską, gdzie brygadę przenumerowano na 14 Wielkopolska Brygadę Pancerną.Obok zadań szkoleniowych, brygada wykonywała zadania okupacyjne.
W kwietniu 1946r. 14 Wielkopolska Brygada Pancerna zostaje przerzucona do Wielkiej Brytanii w rejon Hersham, gdzie w czerwcu rozpoczęto zdawanie uzbrojenia.
W 1946r. awansował do stopnia pułkownika.
Od 10 września 1946r. służba w PKPR w Inspektoracie Szkolenia, odpowiedizlnego za organizację kursów szkolenia zawodowego dla polskich oficerów.
10 września 1948r. – zdemobilizowany.

Anglia-Argentyna-Kanada
Zmarł 4 maja 1985r. – Toronto.
Pochowany w Londynie na Cmentarzu Wimbledon Putney Vale.

Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921, Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległosci, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Walecznych,Order Wojenny Virtuti Militari, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino,Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami,Medal Wojsska, włoski Krzyż Al Valore Militare, brytyjski The 1939-1945Star,The France and Germany Star, pośmiertnie Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939r.

dwukrotnie atonalityłżeństwa córka Zofia, z drugiego syn Iwo Andrzej

Polacy-uczestnicy kampanii włoskiej 1943-1945
krzyz.montecassino
G.Łukomski.B.Polak.A.Suchcitz – „Kawalerowie Virtuti Militarii 1792-1945” -Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej – Koszalin 1997