SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Po zakończeniu I wojny światowej i uzyskaniu niepodległości przez Polskę został przyjęty do Wojska Polskiego. Awansowany na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r. w korpusie oficerów zawodowych sądowych. W latach 1923-1924 – kierownik Wojskowego Sądu Okręgowego Nr VI we Lwowie. W latach 1928-1932 – kierownik Wojskowego Sądu Rejonowego Lwów. Od stycznia 1932 r. – major w korpusie oficerów sądowych. 12 maja 1932 r. – Prezydent RP mianował go sędzią orzekającym w wojskowych sądach okręgowych, a minister spraw wojskowych przeniósł go do WSO Nr VI na stanowisko sędziego orzekającego na tym stanowisku do 1939 r.

W kampanii wrześniowej 1939 r. – szef sprawiedliwości w sztabie Armii „Karpaty”. Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 r. znalazł się na terenie ZSRR.

Ze Związku Radzieckiego wyszedł wraz z oddziałami Polskich Sił Zbrojnych w tym kraju, służąc w ich sądach polowych. Później był szefem 12 Sądu Polowego w strukturze 2 Korpusu Polskiego.

Zmarł we Włoszech 6 kwietnia 1946r. Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Loreto.

Złoty Krzyż Zasługi (19.03.1936)

Drugie i trzecie imię: Jan Kazimierz

Leszek Kania „Polskie sądy polowe w Armii Polskiej gen. Władysława Andersa w ZSRR oraz na Bliskim i
Środkowym Wschodzie (1941-1943) w: „Zeszyty naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach” Nr 100 -2014
Polacy-uczestnicy kampanii włoskiej 1943-1945.
Pochowani na Polskim Cmentarzu w Loreto
Oficerowie dowództwa 2 Korpusu Polskiego.