SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Żołnierzy 2 Korpusu Polskiego



Drukuj
http://indeks2kp.pl/wp-content/uploads/2020/08/nopic.jpg

Ludwik Skrzyński – Kmicic


26 sierpnia 1893r. – 14 lutego 1972r.
IMIĘ: Ludwik
NAZWISKO: Skrzyński – Kmicic
IMIĘ OJCA:
IMIĘ MATKI:
NAZWISKO RODOWE MATKI:
DATA URODZENIA: 26 sierpnia 1893r.
MIEJSCE URODZENIA: Odessa
DATA ŚMIERCI: 14 lutego 1972r.
MIEJSCE ŚMIERCI: Menchester – Wielka Brytania
MIEJSCE POCHÓWKU: Menchester – Cmentarz South End.Sprowadzone prochy -Cmentarz Wojskowy Powązki A25-18-6
ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ

Po ukończeniu Gimnazjum w Tyflisie – Gruzja, wyjechał do Francji, gdzie studiował w Nancy na Wydziale Chemicznym Politechniki.
W 1911r. kontunuował studia w Liege w Belgii.
W 1912r. wstąpił do Związku Strzeleckiego.Zorganizował w Nancy pluton Związku Strzeleckiego i został jego dowódcą.
W 1914r. w Krakowie został słuchaczem Kursu Oficerskiego Związku Strzeleckiego.W sierpniu 1914r. wstąpił do Legionów Polskich.
Członek tzw. „ułańskiej siódemki”- patrolu Wł.Prażmowskiego „Beliny”, który w nocy 1/2 sierpnia jako pierwszy przekroczył granicę zaboru austrackiego z zaborem rosyjskim w Kocmyrzowie i 3 sierpnia wieczorem powrócił do Krakowa, a 6 sierpnia wyruszył z 1 Kompanią Kadrową do Miechowa.
W latach 1914-1915 – dowódca plutonu 1 pułku ułanów Legionów Polskich.
W okresie maj 1915r. -lutego 1916r./- dowódca kompanii w 5 pułku piechoty.
Od lutego do kwietnia 1917r. – wykładał przedmiot – „fortyfikacja” na kawaleryjskim kursie podoficerskim przy 1 pułku Ułanów w Ostrołęce.
W lipcu 1917r. po kryzysie przysięgowym – został internowany w obozie w Beniaminowie, gdzie przebywał do sierpnia 1918rW październiku 1918r. wstąpił do Wojska Polskiego, jako dowódca szwadronu, zastępca dowódcy 1 pułku szwoleżerów w Chełmie.Wraz z pułkiem uczestniczył w zdobyciu Wilna i w wyprawie kijowskiej.
W lipcu 1920r. – dowódca 16 pułku Ułanów Wielkopolskich, walczył w bitwie warszawskiej, w walkach na Suwalszczyźnie, operacji nad Niemnem i w ostatniej ofensywie na Krzywicze kończącej wojnę polsko-bolszewicką.
W marcu 1921r. został skierowany na kurs dokształcający do Centralnej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu.
Od października 1921r. do października 1925r. studiował w Wyższej Szkole Wojskowej w Warszawie.
W marcu 1926r. w czasie zamachu stanu opwiedział się po stronie J.Piłsudskiego.
Po ukończeniu kursu – szef sztabu 2 Dyw.Kawalerii w Warszawie.
Wrzesień 1926r.-został przeniesiony do Ministerstwa Spraw Wojskowych – szef Wydziału Ogólnego Dep.II Kawalerii.
25 czerwca 1927r. – KOP- dowództwo 5 Brygady KOP- oficer instruktor.
21-24.03.1928r. – Brześć – udział w grze wojennej w charakterze dowódcy 4 pułku kawalerii i jednocześnie dowódcy oddziały wydzielonego 44 Dyw.Strzelców.
31 maja 1927r. wojewoda poleski zezwala na używanie nazwiska Skrzyński-Kmicic.
12 marca 1929r. – dowódca Brygady Kawalerii „Białystok”, która z dniem 1 kwietnia 1937r.została przemianowana na Podlaską Brygadę Kawalerii.brygadą dowodził 10 lat i 6 miesięcy.
W międzyczasie od 10.11.1931r. do 15.07.1932r. był słuchaczem VI Kursu Centralnego Wyższych Studiów Wojskowych.

LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA)

Wraz z Podlaska Brygadą Kawalerii – kampania wrześniowa 1939r. początkowo w składzie Samodzilnej Grupy Operacyjnej „Narew”, a nastepnie w Samodzielnej Grupie Operacji „Polesie”.Brał udział w bitwie pod Kockiem.
6 października 1939r.dostał się do niewoli niemieckiej.W niewoli niemieckiej przebywał w Opawie, a od 24 stycznia 1942r. do kwietnia 1945r. – Oflag II Gross-Born.

PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA

Po opuszczeniu obozu wyjechał do Włoch i wstąpił do 2 Korpusu Polskiego.
Po rozwiązaniu 2 Korpusu wyjechał do Wielkiej Brytanii.

LOSY POWOJENNE

Dotarł do Wielkiej Brytanii – Menchester, gdzie pracował fizycznie w fabrykach, a następnie jako urzędnik.
Aktywny w środowisku kawaleryjskim.Publikował prace dotyczące historii kawalerii z okresu II Rzeczypospolitej.
Londyn – na łamach „Przeglądu Kawalerii i Broni Pancernej” publikował szereg artykułów oraz swoich wspomnień i relacji z I i II wojny światowej.

POSIADANE ODZNACZENIA

Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari / Rząd na Obczyźnie/
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militarii nr 652
Krzyż Niepodległości /20.01.1931/
Krzyż Walecznych – 4-krotnie
Złoty Krzyż Zasługi
Odznaka Za Rany i Kontuzje
Odznaka Pamiątkowa „Pierwszej Kadrowej”
Odznaka Za Wierną Służbę
Odzznaka Ificerów Dyplomowanych
Krzyż Oficerski Orderu Gwiazdy Rumunii

MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE
Wielka Brytania- Menchester
INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP)
ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH

Zbigniew Mierzwiński – „Generałowie II Rzeczypospolitej” – Wyd.{Polonia -Warszawa 1990
P.Stawecki – „Generałowie polscy.|Zarys portretu zbiorowego 1776-1945” – Bellona Warszawa 2010
Cezary Leżeński.Lesław Kukawski – „O kawalerii polskiej XX wieku” Wrocław.Zakład Narodowy im.Ossolińskich 1991r.

SKANY / FOTOGRAFIE
OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW