| ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ |
Pochodził z rodziny żydowsskiej.Jego ojciec był bratem Adeli Tuwim z d.Krukowskiej, matki Ireny i Jukliana Tuwimów.
W latach 1920-1923 ukończył studia na Wydziale Filozofii Uniwersutetu Warszawskiego i na Wydziale Dramatycznym Konserwatorium Muzycznego w Warszawie, w klasie śpiewu.
Swój pierwszy angaż do Kabaretu Qui Pro Quo zawdzięczał swojemu kuzynowi J.Tuwimowi, który polecił go Jerzemu Boczkowskiemu.
Pierwszą piosenkę „Puchowy śniegu tren” pod pseudonimem Kazimierz Zawisza nagrał w Studiu Nagrań Bronisława Rudzkiego.
W okresie dwudziestolecia międzywojennego występował w teatrach i kabaretach stołecznych-Qui Pro Quo /1924-1930/, Banda /1931-1932/, Morskie Oko /1933/, Cyganeria,Cyrulik Warszawski, Wielka Rewia, a w 1939r. założył własny teatr Ali Baba.
Na srebrnym ekranie pojawił się pierwszy raz w 1927r. – tworząc z Adolfem Dymszą popularną parę komików znaną powszechnie jako Lopek i Florek.Słynny duet pojawił się m.in.w „Janku Muzykancie”/1930/, „Ułani, ułani, chłopcy malowani” /1932/, „Co mój mąż robi w nocy” /1934/ i legendarnym „Ada to nie wypada” / 1936/.
|
| LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA) |
Po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939r. trafił do getta na warszawskiej Woli, gdzie występował w jednym z kabaretów.
Z getta uciekł i znalazł się w gronie artstów, ktorzy zbiegli z Warszawy do Białegostoku.
W Białymstoku został kierownikiem artystycznym Teatru Miniatur .Siedziba Teatru mieściła się w Teatrze Miejskim im.J.Piłsudskiego.
Z zespołem występował na terenach okupowanych przez ZSRR.
|
| PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA |
Zimą 1941r. dotarł do Buzułuku, miejsca formułowania się Armii gen.Andersa.Tam już jako sierżant, objął pieczą Czołówkę Teatralną zwaną także Czołówką Rewiową.
U boku Armii przeszedł szlak bojowy przez Iran, Irak,Syrię,Palestynę,Egipt i Włochy.
|
| LOSY POWOJENNE |
Po wojnie wyemigrował do Wielkiej Brytanii,Stanów Zjednoczonych.Przez 8 lat mieszkał w Argentynie, gdzie z J.Petersburskim prowadził teatr muzyczny El National.Był także dyrektorem polonijnego Teatru Rozmaitości w Buenos Aires- od 1952r. pod nazwą Nasz Teatr.
W 1956r. powrócił do Polski.
W 1957r. objął stanowisko dyrektora Teatru Syrena, a dwa lata później drugą scenę- Teatr Buffo.
W latach 60-tych w kawiarni Hotelu Brystol w Warszawie prowadził autorski kabaret „U Lopka”.
Przewodniczył Państwowej Komisji Egzaminacyjnej dla Artystów Estrady.Członek ZASP /1924-1950/, SPATiF – ZASP / 1950-1982/, ZAIKS / 1928-1984/.
Jako zagożały kibic piłki nożnej, w 1982r. ufundował nagrodę dla piłkarza, który w czasie mundialu w Hiszpanii strzeli pierwszą bramkę dla Polski.
Swoje wspomnienia opisał:
„Moja Warszawka”/1968/, „Mała encyklopedia kabaretu”/1982/, „Z Melpomeną na emigracji”/1987/- wydanej po śmierci artysty.
|
| POSIADANE ODZNACZENIA |
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski /1974/
Krzyż Monte Cassino
Złoty Krzyż Zasługi z |Mieczami
Medal 40-lecia Polski Ludowej /1984/
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”,
Złota Odznaka Honorowa „Za zasługi dla Warszawy”/1965/
Nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji za całokształt pracy artystycznej oraz osiągnięcia w dziiedzinie programów rozrywkowych TVP
|
| MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE |
| ostatnie Polska Warszawa |
| INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP) |
żona Władysława Krukowska – aktorka ur.19.09.1907r. w Krakowie, zmarła 22.10.1983r. w Warszawie.
|
| ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH |
Zbigniew Adrjański – „Kalejdoskop estradowy.Leksykon polskiej rozrywki 1944-1989 – artyści, twórcy,osobistości” Warszawa Bellona 2002
Ludwik Sempoliński – „Wielcy artyści małych scen” – Warszawa Czytelnik 1977
Odznaczeni Krzyżem Monte Cassino
Cmentarz Stare Powązki.Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne.Stanisław Krukowski-2021
Cmentarz Powązkowski w Warszawie -Warszawa KAW 1984
|
| SKANY / FOTOGRAFIE |
|
| OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW |
|
