SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Żołnierzy 2 Korpusu Polskiego



Drukuj
http://indeks2kp.pl/wp-content/uploads/2020/08/nopic.jpg

Jerzy Stanisław Alexandrowicz


02/08/1886 – 28/10/1970
IMIĘ: Jerzy Stanisław
NAZWISKO: Alexandrowicz
IMIĘ OJCA: Bronisław
IMIĘ MATKI:
NAZWISKO RODOWE MATKI:
DATA URODZENIA: 02/08/1886
MIEJSCE URODZENIA: Stoczki
DATA ŚMIERCI: 28/10/1970
MIEJSCE ŚMIERCI: Plymouth, Wielka Brytania
MIEJSCE POCHÓWKU: Warszawa, Stare Powązki – kwatera 62, rząd 5, grób 22 – urna złożona 12.12.1970 r.
ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ

W 1904 r. rozpoczął studia przyrodnicze w Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, jednak za udział w strajku studenckim w 1905 r. został relegowany z uczelni i zmuszony do opuszczenia Królestwa Polskiego. Naukę kontynuował w Zurychu, studia uzupełniające w Monachium, Heidelbergu, Paryżu i Jenie. Stopień doktora filozofii uzyskał w Zurychu w 1909 r. W 1913 r. w Jenie otrzymał tytuł doktora nauk medycznych. W tym samym roku został zatrudniony jako chirurg wojskowy w szpitalu w Belgradzie. Następnie został asystentem prof. Kazimierza Kostaneckiego na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, będąc równocześnie docentem anatomii artystycznej w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1914-1915 i 1918-1919 pełnił służbę w cesarsko-królewskiej armii, w charakterze lekarza w szpitalach polowych.
W 1919 r. przeniósł się do Wilna, gdzie objął kierownictwo Zakładu Anatomii Opisowej na organizującym się Uniwersytecie im. Stefana Batorego.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej był lekarzem naczelnym 211 Pułku Ułanów. Po jej zakończeniu
został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r. w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy.
W 192 1r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego i objął funkcję Kierownika Zakładu Histologii i Embriologii Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. W 1930 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 1931 r. został kierownikiem Zakładu Histologii i Embriologii Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. W 1933 r. został prorektorem, a od września 1936 r. piastował stanowisko rektora tej uczelni. W 1934r. został członkiem korespondencyjnym Polskiej Akademii Umiejętności.
Od listopada 1937 r. do 7 grudnia 1938 r. był na stanowisku podsekretarza stanu w Ministerstwie Wyznań |Religijnych i Oświecenia Publicznego. Z tej pracy zrezygnował na znak protestu przeciw atakom władzy na postępowych profesorów i młodzież akademicką. W maju 1939 r. został ponownie wybrany na stanowisko rektora AMW, jednak nie przyjął tej funkcji.

LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA)

We wrześniu 1939 r. zgłosił się do Wojska Polskiego. Jako lekarz został internowany 19.09.1939 r. na Litwie kowieńskiej. Po jej zajęciu przez Sowietów został aresztowany i zesłany do łagru w Kozielsku. Poprzez obóz w Juchnowie został przeniesiony 6.06.1940 r. do obozu w Ponoj, gdzie przebywał do 27.07.1941 r., gdy został przeniesiony do obozu dla jeńców w Suzdalu.

PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA

02.09.1941 r. wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR w Tockoje. Został szefem sanitarnym 5 Kresowej Dywizji Piechoty w Tatiszczewie. W 1942 r. objął stanowisko Kierownika Referatu ds. dzieci i szkół junackich w Oddziale I Sztabu gen. W. Andersa, a następnie w dowództwie Armii Polskiej na Wschodzie /APW/. Od lutego 1943 r. był szefem Wydziału Oświaty APW, a od października 1944 r.- szefem Wydziału Oświaty 2 Korpusu Polskiego.
Przeszedł szlak bojowy od Iranu przez Bliski Wschód do Włoch. Awansował do stopnia pułkownika. Z częścią żołnierzy armii gen. Andersa trafił do Anglii. Tam w latach 1943-1945 przebywał w obozie karnym na farmie w Hartfordshire za odmowę oddania się do dyspozycji władz brytyjskich. Został jednak zwolniony dzięki licznym protestom polskich i angielskich uczonych.

LOSY POWOJENNE

Od 1947 r. do 1957 r. pracował jako kustosz Laboratorium Biologii Morskiej/ Marine Biological Association/ w Plymouth. Był wybitnym znawcą układu nerwowego bezkręgowców. Zajmował się także neurofizjologią porównawczą. Jeszcze przed wojną zainicjował w Polsce badania anatomo-porównawcze nad unerwieniem serca u bezkręgowców, prowadził także pionierskie badania nad akomodacją oka u głowonogów. W 1950 r. członek założyciel Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Zmarł w Plymouth w 1970 r.

POSIADANE ODZNACZENIA

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski /1958 r./

MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE
Wielka Brytania – Plymouth
INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP)
ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH

„Polskie Siły Zbrojne w drugiej wojnie światowej” t.2. Kampanie na obczyźnie – cz.2, Londyn 1975
A. Supruniuk ” 40 lat nieobecności Jerzy Alexandrowicz /1886-1970/” w „Archiwum Emigracji – studia, szkice” 2010 r.
Cmentarz Stare Powązki -Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobkowe – Aleksandrowiczowie -2019 r.
Indeks Represjonowanych IPN

SKANY / FOTOGRAFIE
OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW

Jerzy Alexandrowicz – źródło: Internet