SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego.
Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej.
Awans na stopień podporucznika inżynierii i saperów ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1920r., a na stopień porucznika inżynierii i saperów ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1921r.
W 1923-1924 – oficer nadetatowy 1 pułku saperów był wykładowcą w kadrze Kościuszkowskiego Obozu Szkolnego Saperów.
W 1928r. – oficer 1 pułku saperów.uczestnik kursu normalnego 1926-1928 w Wyższej Szkole Wojennej.Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego.
Awans na stopień kapitana inżynierii i saperów z dniem 1 stycznia 1932r.
W 1932r. – oficer Sztabu Głównego Wojska Pol.skiego

Po wybuchu II wojny światowej w trakcie kampanii wrześniowej uzyskał awans na stopień majora i przydzielony do Wydz.Operacyjnego Oddziału III Naczelnego Wodza.

Oficer Polskich Sił Zbrojnych.
W randze majora- szef sztabu 5 Wileńskiej Brygady Piechoty.23 maja 1944r. w czasie kampanii włoskiej dowódca 13 Wileńskiego Batalionu Strzelców .
Awans na stopień podpułkownika.

Po demobilizacji pozostał na emigracji.
W 1964r. gen.Anders mianował go generałem brygady.
13 sierpnia 1964r. – delegat rządu RP na Uchodźstwie na teren Argentyny z tytułem ministra pełnomocnego.Funkcję tą sprawował w latach 70-tych.

Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari za wojnę 1939-1945 – nr 92
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari za wojnę 1939-1945 – nr 8873
Krzyż Walecznych
Srebrny Krzyż Zasługi – 11.03.1934

Zołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Argentynie po II wojnie światowej
Archiwum Fundacji Znaki Pamięci