SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Ukończył gimnazjum. Rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Po zaliczeniu 4 semestrów kontynuował studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Dublanach. Do wybuchu I wojny światowej zaliczył 6 semestrów.
Był członkiem „Sokoła” i drużynowym I Lwowskiej Drużyny Skautowej im. T. Kościuszki we Lwowie
W sierpniu 1914 r. rozpoczął służbę w Legionie Wschodnim, następnie w batalionie zapasowym Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do armii austriackiej. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej na terenie Galicji.
Od listopada 1918 r. walczył w obronie Lwowa i pełnił służbę w dowództwie Brygady Lwowskiej. Od marca do września 1919 r. – szef Oddziału Operacyjnego Sztabu Grupy Operacyjnej gen. Władysława Jędrzejewskiego, a od września 1919 r. do grudnia 1920 r. – szef Oddziału Operacyjnego Sztabu 6 Armii.
1 września 1921 r. został słuchaczem II kursu Wojskowej Szkoły Sztabu Generalnego. 30 czerwca 1921 r. Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz zezwolił mu na zmianę nazwiska rodowego „Ajdukiewicz” na „Brzechwa-Ajdukiewicz”. Po zakończeniu nauki i uzyskaniu tytułu oficera Sztabu Generalnego został skierowany do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie i wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału III Operacyjnego.
W grudniu 1923 r. objął stanowisko kierownika w Ekspozyturze Oddziału II Straży Granicznej Nr 5 we Lwowie. Na tym stanowisku awansował na stopień podpułkownika.
27 sierpnia 1924 r. został odkomenderowany do dyspozycji wojewody nowogródzkiego gen. dyw. Mariana Januszajtisa. Następnie do września 1926 r. był zastępcą dowódcy 40 Pułku Piechoty we Lwowie.
Od września 1926 r. do maja 1927 r. – szef Wydziału w Biurze Inspekcji Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych. Po dwóch latach dowodzenia pułkiem uzyskał awans na stopień pułkownika.
W czerwcu 1931 r. mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 28 Dywizji Piechoty w Warszawie.
W marcu 1938 r. – dowódca 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach.

Na czele 26 Dywizji Piechoty uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r. w walkach Armii „Poznań”, a od 6 września – Armii „Pomorze”, w tym w bitwie nad Bzurą. Następnie przebywał w niewoli niemieckiej w Oflagu VIIA Murnau. Uwolniony w kwietniu 1945 r. przez wojska amerykańskie.

Skierowany do Włoch w czerwcu 1945 r. do 7 Dywizji Piechoty. Zastępca dowódcy Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie.

W 1947 r. dotarł do Wielkiej Brytanii. Został przydzielony do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Po demobilizacji zamieszkał w Londynie i tam zmarł w 1954 r. Naczelny Wódz gen. Władysław Anders pośmiertnie mianował go generałem brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1954 r.

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (1922 r.), Krzyż Niepodległości (1931 r.), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11.11.1936 r.), Krzyż Walecznych-3-krotnie; Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12.05.1936)

Drugie imię – Józef

Kryska-Karski T. i St.Zurakowski „Generałowie Polski Niepodległej”- Warszawa 1991
I Lwowska Drużyna Skautowa
Bohaterowie 1939- Bohaterowie bitwy nad Bzurą – Karta Weterana