SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Żołnierzy 2 Korpusu Polskiego



Drukuj
http://indeks2kp.pl/wp-content/uploads/2020/08/nopic.jpg

Walenty Peszek


11 lutego 1897r. – 15 stycznia 1979r.
IMIĘ: Walenty
NAZWISKO: Peszek
IMIĘ OJCA: Józef
IMIĘ MATKI: Zofia
NAZWISKO RODOWE MATKI: Trojnar
DATA URODZENIA: 11 lutego 1897r.
MIEJSCE URODZENIA: Białobrzegi pow.Lańcut
DATA ŚMIERCI: 15 stycznia 1979r.
MIEJSCE ŚMIERCI: Paignton
MIEJSCE POCHÓWKU: Cmentarz w Newton Abbot
ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ

W czerwcu 1917r. zdał maturę w Gimnazjum Realnym w Lańcucie.
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii.Służył w 90 pułku piechoty.
Awansował na podporucznika.Ranny na froncie.Od sierpnia 1916r. do stycznia 1917r.przebywał w szpitalu.
W listopadzie 1918r. został przyjęty do Wojska Polskiego.Walczył w obronie Lwowa, jako dowódca plutonu, a następnie dowódca ochotniczej kompanii 5 pułku polskiego Legionów z Lańcuta.
W latach 1919-1920 walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
W lutym 1920r. awansował na stopień porucznika.
W lipcu 1920r.objął dowodzenie kompanią w 159 pułku piechoty.
5 sierpnia 1920r. w Chotomowie objął dowództwo I batalionu 167 pułku piechoty, który w następnym roku został przemianowany na 75 pułk piechoty.
Od 1 czerwca 1919r. do 1 marca 1921r. w czasie działań wojennych przez 5 miesięcy dowodził kompanią, a przez następne 7 miesięcy batalionem.
3 maja 1922r. został zatwierdzony na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy I batalionu 77 pułku piechoty w Rybniku.
25 sierpnia 1927r. został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Oficerskiej Szkoły Piechoty / od 9 sierpnia 1928r.-Szkoła Podchorążych Piechoty/ w Ostrowi Mazowieckiej na stanowisko dowódcy kompanii.
W roku szk.1928/29 dowodzi ł 5 kompanią podchorążych, a w roku szk.29/30 – 1 kompanią szkolną podchorążych.
18 lutrego 1928r. awansował na stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928r. i 139 lokatą w korpusie oficerów piechoty.
28 stycznia 1931r. został dowódcą batalionu w 19 pułku piechoty Odsieczy Lwowa we Lwowie.
24 stycznia 1935r. awansował na podpułkownika ze starszeństwem zz dniem 1 stycznia 1934r. i 13 lokatą w korpusie oficerów piechoty.
W kwietniu 1934r. został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.
W kwietniu 1938r.objął dowództwo 86 pułku piechoty w Mołodecznie i sprawował je do września 1939r.

LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA)

Na czele 86 pułku piechoty walczył w kampanii wrześniowej 1939r.
23 września dowodził pułkiem w drugiej bitwie pod Tomaszowem Lubelskim, a następnego dnia dołączył do Grupy „Dubno”.
Po kapitulacji powrócił do rodzinnej wsi i zaczął organizować pomoc dla jeńców obozu przejściowego w Lańcucie.
W połowie grudnia 1939r. nielegalnie przedostał się na Węgry.W Konsulacie Polskim w Budapeszcie otrzymał paszport na nazwisko Walenty Piekarski i wyruszył przez Jugosławię, Włochy do Francji.
4 lutego 1940r. został przyjęty do Wojska Polskiego we Francji i przydzielony do Stacji Zbornej w koszarach Bessieres w Paryżu.
W kwietniu 1940r. został przydzielony do Brygady Strzelców Karpackich, formowanej w obozie wojskowym w Homs w Syrii.Z Paryża wyjechał do Marsylii, skąd wypłynął na statku „Athos” do Egiptu.
23 kwietnia 1940r. przybył do Aleksandrii, a następnie do obozu w Homs.W brygadzie objął dowództwo 1 pułku piechoty.
30 czerwca 1940r.po klęsce Francji, razem z brygadą przeszedł na teren Palestyny.
W styczniu 1941r. po przeformowaniu jednostki na etaty brytyjskie, został dowódcą piechoty samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich.
11 października 1940r. awansował na stopień pułkownika.
Walczył w obronie Tobruku i bitwie pod Gazalą.

PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA

6 maja 1942r. został dowódcą 1 Brygady Strzelców Karpackich.
Od grudnia 1943r. walczył w kampanii włoskiej, m.in.nad rzekami Sangro i Rapido.
12 maja 1944r. został ranny w bitwie o Monte Cassino.
W czerwcu objął stanowisko zastępcy dowódcy i jednocześnie pełniącym obowiązki dowódcy dywizji 7 Dywizji Piechoty.
W październiku 1944r. został przeniesiony do Szkocji, gdzie został komendantem Centrum Wyszkolenia Piechoty.
Od stycznia 1947r. pełnił służbę w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Z dniem 11 pazdziernika 1948r. został zdemobilizowany.

LOSY POWOJENNE

Osiadł niedaleko Paignton w Anglii i prowadził gospodarstwo rolne.
Naczelny Wódz gen.Anders mianował go generałem brygady ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1964r. w korpusie generałów.

POSIADANE ODZNACZENIA

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari – 16 lutego 1921r.
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych 4 -krotnie
Złoty Krzyż Zasługi – 18.03.1933r.

MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE
okolice Paignton – Anglia
INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP)
ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH

Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski „Generałowie Polski niepodległej” Warszawa, Editions Spotkania 1991
Stanisław Kopański „Wspomnienia wojenne 1939-1945”- Warszawa Wydawnictwo Bellona 1990
Ludwik Głowacki „Działania wojenne na Lubelszczyznie w 1939r.” – Wydawnictwo Lubelskie 1986
Istytut Polski i Muzeum im.W.Sikorskiego – Londyn

SKANY / FOTOGRAFIE
OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW