SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Żołnierzy 2 Korpusu Polskiego



Drukuj
http://indeks2kp.pl/wp-content/uploads/2020/08/nopic.jpg

Ludwik Ząbkowski


1 lutego 1891r. – 1 grudnia 1973r
IMIĘ: Ludwik
NAZWISKO: Ząbkowski
IMIĘ OJCA:
IMIĘ MATKI:
NAZWISKO RODOWE MATKI:
DATA URODZENIA: 1 lutego 1891r.
MIEJSCE URODZENIA: Lacha Wola pow,Mościska
DATA ŚMIERCI: 1 grudnia 1973r
MIEJSCE ŚMIERCI: Londyn- szpital St.Mary,s Abbott
MIEJSCE POCHÓWKU: Cmentarz Gunnersbury – Londyn
ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ

Ukończył studia prawnicze we Lwowie.
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej obrony krajowej.
Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z dniem 1.01.1916r..Jego oddziałem macierzystym był pułk haubic polowych nr 45, w 1918r. przemianowany na pułk artylerii polowej nr 145.
W listopadzie 1918r. został przyjęty do Wojska Polskiego.
W latach 1922-1927 był pełniącym obowiązki zastępcy i zastępcą dowódcy 2 pułku artylerii ciężkiej w Chełmie, a w latach 1927-1929 zastępcą dowódcy 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie.
W kwietniu 1929r. został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim na stanowisko komendanta.
W kwietniu 1934r. został przeniesiony do 5 pułku artylerii ciężkiej na stanowisko dowódcy pułku.
W latach 1937-1939 dowodził 10 Grupą Artylerii w Prze myślu.
W sierpniu 1939r. mianowany dowódcą artylerii Korpusu Interwencyjnego dowodzonego przez Stanisława Skwarczyńskiego.
Po rozwiązaniu korpusu miał objąć stanowisko dowódcy artylerii Grupy Obwodów „Wyszków”.
Ostatecznie został dowódcą artylerii Południowego Zgrupowania Armii „Prusy”.

LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA)

Po kampanii wrześniowej 1939r. przedostał się do Francji, a potem do Wielkiej Brytanii.
W I Korpusie Polskim dowodził artylerią 8 Brygady Kadrowej Strzelców.

PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA

W 1941r.przeniesiony do ZSRR, a następnie na Bliski Wschód.Był m.in.komendantem Centrum Wyszkolenia Artylerii.
Wziął udział w kampanii włoskiej jako dowódca 2 Grupy Artylerii.

LOSY POWOJENNE

Po wojnie pozostał na emigracji w Londynie.
Od grudnia 1954r. do czerwca 1955r. był ministrem obrony narodowej w rządzie St.Mackiewicza.
1 lutego 1971r. został powołany na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli na Uchodzstwie i pełnił tę funkcję do połowy 1973r., kiedy został członkiem Rady Narodowej RP.

POSIADANE ODZNACZENIA

Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski /11.11.1936r./
Krzyż Walecznych ” za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918-1921″
Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w wojnie rozpoczętej 1 września 1939r”
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Złoty Krzyż Zasługi
Medal Pamiątkowy na Wojnę 1918-1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE
INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP)
ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH

Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski „Generałowie Polski niepodległej” Warszawa, Editions Spotkania 1991

SKANY / FOTOGRAFIE
OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW