SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Żołnierzy 2 Korpusu Polskiego



Drukuj
http://indeks2kp.pl/wp-content/uploads/2020/08/nopic.jpg

Bronisław Stanisław Chruściel


20/10/1899 – 19/03/1965
IMIĘ: Bronisław Stanisław
NAZWISKO: Chruściel
IMIĘ OJCA: Jan
IMIĘ MATKI: Elżbieta
NAZWISKO RODOWE MATKI: Sołtys
DATA URODZENIA: 20/10/1899
MIEJSCE URODZENIA: Marcinkowice (pow. Nowy Sącz, woj. małopolskie)
DATA ŚMIERCI: 19/03/1965
MIEJSCE ŚMIERCI: Bexhill-On-Sea (East Sussex, Anglia)
MIEJSCE POCHÓWKU: Cmentarz miejscowy w Bexhill-On-Sea
ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ

W latach 1909-1912 uczęszczał do gimnazjum w Gorlicach, następnie do I Gimnazjum w Nowym Sączu, które ukończył w 1917 r. W latach 1912-1914 należał do Polskich Drużyn Strzeleckich.
Jako pełnoletni od sierpnia do września 1914 r. pełnił służbę w 1 Pułku Piechoty Legionów Polskich.
W latach 1914-1915 był członkiem I Męskiej Drużyny Harcerzy im. Stefana Czarneckiego w Nowym Sączu, a od lutego 1917 r. do lipca 1918 r. pełnił czynną służbę w 27 Batalionie Strzelców Armii Austrowęgierskiej.
W sierpniu 1918 r. wstąpił do Organizacji „Wolność” i brał czynny udział w przewrocie wojskowym w Nowym Sączu (31.10.1918r.). Mianowany na stopień podporucznika dnia 5 listopada 1918 r., od 1922 r. porucznik, po 1924 r. kapitan. Do 1 stycznia 1927 r. służył w 5 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie.
W 1918 r. wziął udział w obronie Lwowa, a w 1919 r. walczył przeciwko Ukraińcom w Małopolsce Wschodniej. W 1920 r. uczestniczył w wojnie z bolszewikami, kolejno-Inflanty, wyprawa kijowska, gdzie został ranny.
1 lutego 1927 r. został przeniesiony do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych na stanowisko oficera ordynansowego generała przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych gen. bryg. Stefanie Dąb-Biernackim z siedzibą w Wilnie. 21 grudnia 1929 r. został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie w charakterze słuchacza Kursu Normalnego 1929-1931. Z dniem 1 września 1931 r., po ukończeniu studiów i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przydzielony do dowództwa 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie. 13 grudnia 1931 r.- major ze starszeństwem, a dniem 1 stycznia 1932 r. i 58 lokatą w korpusie oficerów piechoty. W grudniu 1932 r. został przeniesiony do Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie na stanowisko szefa wydziału. Od grudnia 1934 r. dowodził batalionem w 1 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie. Od listopada 1937 r. do kwietnia 1938 r. w stopniu podpułkownika pełnił służbę w Sekretariacie Komitetu Obrony Rzeczypospolitej, a następnie w 1939 r. w Sztabie Głównym Naczelnego Wodza do czasu wybuchu II wojny światowej.

LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA)

Po klęsce wrześniowej 1939 r. przez krótki okres był internowany w Rumunii, skąd przedostał się do Francji. W 1940 r., po klęsce armii francuskiej, ewakuowany do Anglii wraz ze Szkołą Podchorążych Piechoty w Coequidan, której był komendantem. 16 lipca 1940 r. mianowany pierwszym dowódcą 2 Batalionu Strzelców. Dowodził nim dwa lata. W latach 1943-1944 pełnił obowiązki zastępcy Szefa Oddziału Operacyjnego Naczelnego Wodza.
.

PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA

Podczas kampanii włoskiej od października 1944 r. był dowódcą 1 Brygady Strzelców Karpackich 3 Dywizji Strzelców Karpackich 2 Korpusu. Mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1945 r. w korpusie oficerów piechoty.
Od lipca 1945 r. do września 1946 r. był Szefem Służby Opieki nad Żołnierzami przy Sztabie Naczelnego Wodza w Londynie. W latach 1947-1948 przebywał w Niemczech w organizacji pomagającej w emigracji polskich obywateli do Anglii.

LOSY POWOJENNE

Po demobilizacji pozostał w Wielkiej Brytanii. Był członkiem Kapituły Krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari powołany na okres 7 marca 1960 r.-7 marca 1962 r. Znalazł zatrudnienie jako operator maszyn w fabryce plastików. Zawód ten wykonywał do 1961 r.
Ze względu na pogarszający się stan zdrowia opuścił Londyn i przeprowadził się na południowe wybrzeże Anglii, gdzie przez dwa lata pracował jako nauczyciel w szkole angielskiej. Pracę przerwał w 1963 r. z powodu choroby serca.
Brał aktywny udział w życiu organizacji polonijnych, był członkiem Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie i wielu organizacji kombatanckich. Otrzymał m.in. tytuł honorowego prezesa Koła Byłych Żołnierzy 2 Batalionu Grenadierów „Kratkowane Lwiątka”. W 1964 r. mianowany generałem brygady.
Zmarł po długiej chorobie i wielotygodniowym pobycie w szpitalu.

POSIADANE ODZNACZENIA

Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 89
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari-16.02.1921r.
Krzyż Waleczny – 4-krotnie
Złoty Krzyż Zasługi -11.11.1937r.
Medal Niepodległości – 20.01.1931r.
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych – 12.05.1936r.

MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE
Wielka Brytania (Londyn, Bexhill-on-Sea)
INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP)

W czasie II wojny światowej jego żona przebywała w Polsce. Aresztowana przez Gestapo w 1943 r. została rozstrzelana wiosną 1944 r. Po wojnie Bronisław Chruściel ożenił się z Angielką.

ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH

1. „Bóg, Honor, Ojczyzna. Sądeccy żołnierze i generałowie w służbie niepodległej Rzeczypospolitej” pod redakcją J. Leśniaka i H. Szewczyka, IPN, Fundacja Sądecka, Nowy Sącz-Warszawa 2009
2. Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej.
3. Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański „Piechota Polska 1939-1945” t.14 Londyn 1973 r.
4. Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski „Generałowie Polski Niepodległej” Editions Spotkania, Warszawa 1991 r.

SKANY / FOTOGRAFIE
OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW

źródło:ipn.gov.pl