SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Skończył Gimnazjum oraz studia na Wydziale Prawa i Umiejętności Politycznych na Uniwersytecie Franciszka Józefa we Lwowie.
W niepodległej Polsce studiował już na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
W 1919r. uzyskał stopień naukowy doktora prawa.
WCIELONY 1.10.1910r. do armii austro-węgierskiej ukończył Oficerską Szkołę Artylerii dla jednorocznycvh ochotników.
2 sierpnia 1914r. został powołany do 11 pułku haubic polowych.Całą wojnę przebył pełniąc funkcje oficera ogniowego i dowódcy baterii w 11 pułku haubic polowych, a pózniej w 111 pułku artylerii polowej.W czasie służby w c.i k.armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów rezerwy artylerii: chorążego/1.03.1913r./,podporucznika /1.11.1914r./,porucznika/1.08.1916r./.
Od listopada 1918r.w Wojsku Polskim dowodził baterią w obronie Lwowa.
Formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej 20 maja 1919r. z zatweierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1.08.1916r. z zaliczeniem do I Rezerwy Armii, z jednoczesym powołaniem do czynej służby na czas wojny aż do demobilizacji.
8 stycznia 1919r. mianowany kapitanem.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził dywizjonem w 3 pułku artylerii polowej, Szkołą Podoficerską Nr 5, dywizjonem w 17 i 14 pułku artylerii polowej oraz 17 dywizjonem artylerii ciężkiej.
15 sierpnia 1920r.- został zatwierdzony na stopie,ń majora ze starszeństwem z dniem 1.04.1920r., w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej.
31 marca 1924r.mianowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923r. i 22 lokatą w korpusie oficerów artylerii.
W latach 1921-1928 pełnił kolejno funkcje dowódcy 17 Brygady Artylerii i 17 dac, zastępcy dowódcy 7 pułku artylerii ciężkiej, komendanta poligonu artyleryjskiego, dowódcy dywizjonu w 17.
W sierpnia 1926r.wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 5 pułku artylerii polowej we Lwowie.
W maju 1927r.- został przeniesiony do 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku.
W marcu 1928r.został przeniesiony do 21 pułku artylerii polowej w Bielsku na stanowisko dowódcy pułku.
24 grudnia 1929r.- mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930r. i 5 lokatą w korpusie oficerów artylerii.
19 czerwca 1933r. -komendant Szkoły Strzelania Artylerii w Toruniu.
Od 14 listopada 1935r.objął dowodzzenie 11 Grupą Artylerii przemianowaną w maju 1938r. na Grupę Artylerii Przeciwlotniczej.
Od 14 listopada 1938r.pełnił funkcję komendanta Centrum Wyszkolenia Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej w Trauguttowie.Na tym stanowisko zastała go agresja Niemiec na Polskę.

Po agresji ZSRR na Polskę z resztkami Centrum 20 września 1939r. przekroczył granicę RumuniiW styczniu 1940r. przedostał się do Francji, gdzie objął dowództwo artylerią 4 Dyw.Piechoty, a po zlikwidowaniu etatu dowódcy artylerii dywizji został mianowany dowódcą 4 pułku artylerii lekkiej.
Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii od sierpnia 1940r. był dowódcą artylerii 4 Brygady Kadrowej Strzelców.
Stamtąd z grupą 200 oficerów i podchorążych został przewieziony do Iraku.

We wrześniu 1942r. objął dowodzenie Zgrupowaniem Artylerii Armii Polsskiej na Wschodzie.
1 stycznia 1943r. awansowany do stopnia generała brygady.
Po reorganizacji wojsk, w lipcu 1943r.mianowany dowódcą artylerii 2 Korpusu Polskiego.

Po wonie 4 listopada 1945r. powrócił do Wielkiej Brytanii.
7 kwietnia 1949r.prezydent RP na Uchodzstwie A.Zaleski mianował go ministrem obrony narodowej i powierzył mu kierownictwo Min.Spraw Wewnętrznych w rządzie T.Tomaszewskiego
11 sierpnia 1950r.Prezydent A.Zaleski powierzył mu pełnienie obowiązków Prezesa Rady Ministrów oraz kierownictwo Min.Skarbu i Min.Sprawiedliwości do czasu powołania nowego rządu.
25 września 1950r. Prezydent RP na Uchodzstwie A.Zaleski powołał go na stanowisko Prezesa Rady Ministrów,ministra obrony narodowej i kierownictwo Min.Sprawiedliwości, jednocześnie odwołując go z kierowania Min.Skarbu i Min.Spraw Wewnętrznych.
8 grudnia 1953r.- prezydent RP na Uchodzstwie zwolnił go z pełnionych obowiązków ,powierzają mu pełnienie obowiązków do czasu wyłonienia nowego rządu co nastąpiło 18 stycznia1954r.
W latach 1954-1955 był przewodniczącym Egzekutywy Zjednoczenia Narodowego, a w latach 1966-1968- członkiem Rady Trzech.
od 1970r. do 1972r. był przewodniczącym Głównej Komisji Skarbu Narodowego.

Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie 16.07.1975r.
Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 46
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski / 10.11.1933r/
Krzyż Walecznych – trzykrotnie
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Medal Niepodległości /9.11.1933r./
Komandorska Legia Zasługi /USA/
Krzyż Komandorski Orderu Imperium Brytyjskiego
Krzyż Wojenny za Męstwo Wojskowe / Włochy/
Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z Mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojsskowej – dwukrotnie / Austro-WEgry/
Srebrny Medal Waleczności 2 kl./ Austro-Węgry/
Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912-13 /Austro-Węgry/

żona Anna z d. Stelmachowicz / 1895-1983/

Instytut Polski i Muzeum im.gen.W.Sikorskiego – Londyn
Tadeusz Kryska-Karski i St.Żurakowski – Generałowie Polski niepodległej” – Editions Spotkania Warszawa 1991
Maciej Szczurowski – „Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej” – Toruń-Wydawnictwo Adam Marszałek – 2001