| ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ |
Bardzo wcześnie włączył się do działań w Związku Strzeleckim.
W okresie czerwiec 1914-lipiec 1917r. służył w 5 pułku piechoty Legionów Polskich jako adiutant w I batalionie.
Od lipca 1917r. po kryzysie przysięgowym, działał w Polskiej Organizacji Wojskowej.
Od listopada 1918r. do lipca 1919r. pełnił stanowisko dowódcy kompanii w 5 pułku piechoty Legionów.
od lipca 1919r.- dowódca kompanii w Bytomskim Pułku Strzelców, który w 1921r.został przemianowany na 74 pułk piechoty.
W grudniu 1920r. został przeniesiony do Oddziału II Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie.
9 maja 1922r. został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919r. w korpusie oficerów piechoty.
W marcu 1924r. został skierowany do 48 pułku piechoty we Stanisławowie na stanowisko dowódcy kompanii.
We wrześniu 1926r. zostaje przeniesiony do dowództwa 11 Dywizji Piechoty we Stanisławowie.
W czerwcu 1928r. powierzono mu pełnienie obowiązków dowódcy batalionu 68 pułku piechoty we Wrześni.
2 kwietnia 1929r. awansował na stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929r. i 18 lokatą w korpusie oficerów piechoty.
W lipcu 1929r. został przeniesiony do 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie, gdzie pełnił funkcję kwatermistrza.
Od 15 czerwca do 7 sierpnia 1930r.odbył staż liniowy w 2 pułku artylerii lekkiej w CVhełmie oraz odbył od 15.10.do 15.12.1930r. Kurs Próbny przy Wyższej Szkole Wojennej dla Oficerów, powołanych
na Kurs Normalny 1930-1932.
Od 5 stycznia 1931r. był słuchaczem XI Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.
Z diem 1.10.1932r., po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego
został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko wykładowcy.
W listopadzie 1935r. został przeniesiony do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych na stanowisko II oficera sztabu inspektora armii gen.broni K.Sosnkowskiego.
Awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936r. w korpusie oficerów piechoty.
|
| LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA) |
W kampanii wrześniowej 1939r. pełnił służbę w Sztabie Frontu Południowego.
21 września 1939r. dostał się do niewoli radzieckiej.Uwolniony 2 sierpnia 1941r. na skutek usilnych starań gen.Andersa.
|
| PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA |
Po uwolnieniu, od grudnia 1941r. do sierpnia 1943r. – szef Oddziału III Operacyjnego Sztabu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, a potem Armii Polskiej na Wschodzie.
Awansował na stopień pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1943r.
Od sierpnia 1943r. do listopada 1943r. -szef Oddziału III Operacyjnego Sztabu 2 Korpusu Polskiego.
Od listopada 1943r. do grudnia 1946r. – szef Sztabu 2 Korpusu Polskiego.Na trym stanowisko walczył w kampanii włoskiej, m.in.o Monte Cassino, Ankonę i Bolonię.
Kierował rozbudową Korpusu we Włoszech i jego demobilizacją w Anglii.
Na generała brygady został awansowany ze starszeństwem z dniem 3 maja 1945r. w korpusie generałów.
|
| LOSY POWOJENNE |
Po demobilizacji osiadł w Londynie.Odnawiał i prowadził drobne naprawy starej porcelany, co pozwalało mu na uzyskanie środków utrzymania.
Ożenił się z agentką wywiadu – Haliną Szymańską.
|
| POSIADANE ODZNACZENIA |
Złoty Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 84
Srebrny Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8545
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski /11.11.1937r./
Krzyż Niepodległości /18.09.1931r./
Krzyż Walecznych – 4-krotnie ” za czyny męstwa i odwagi w bojach toczonych w latach 1918-1921″
Krzyż Walecznych 2-krotnie ” za czyny męstwa i odwagi wykazane w wojnie rozpoczętej 1 września 1939r”
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
|
| MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE |
|
| INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP) |
żona Halina Szymańska – agentka wywiadu
|
| ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH |
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowss=ki „Generałowie Polski niepodległej” Warszawa Editions Spotkania 1991r.
Henryk P.Kosk „Generalicja polska” t.2 Pruszków Oficyna Wydawnicza „Ajaks:” 2001
|
| SKANY / FOTOGRAFIE |
|
| OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW |
|
