SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Do 1905r. uczył się w kaliskim gimnazjum, skąd został wydalony za udział w sgtrajku szkolnym.Naukę kontynuował w Szkole Handlowej w Kaliszu, pózniej w Kiszyniowie.W 1910r.uzyskał polską maturę, a w 1913r.-rosyjską
W 1913r. wstąpił do Instytutu Technologicznego w Petersburgu, gdzie brał czynny udział w polskim ruchu niepodległościowym
1 lutego 1915r. – powołany do armii rosyjskiej i przydzielony do Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu jako szeregowiec na prawach wolontariusza.
28 kwietnia 1915r. po ukończeniu kursu awansował na chorążego i został przydzielony do 171 zapasowego batalionu piechoty.
W sierpniu 1915r. odkomendorowany do Oficerskiej Szkoły Elektrotechnicznej w Poznaniu w charakterze słuchacza kursu telegraficzno-telefonicznego.
19.11.1915r. po ukończeniu kursu otrzymał przydział do 41 batalionu saperów w Dorpacie na stanowisko młodszego oficera kompanii telegraficznej.
21 listopada 1915r. został zaliczony do korpusu oficerów inżynieryjnych.
Został wyznaczony na stanowisko naczelnika 1 oddziału kablowego w kompanii telegraficznej.
Podporucznik ze starszeństwem -1.02.1916r., porucznik -25.09.1917r. ze starszeństwem z 1.09.1916r.Na froncie przebywał do 13 listopada 1917r.
25 listopada 1917r.na własną prośbę został przeniesiony do I Korpusu Polskiego w Rosji, przydzielony do 1 Pułku Inżynieryjnego na stanowisko młodszego oficera w kompanii saperów.
W twierdzy Bobujsk zajął się tłumaczeniem rosyjskich regulaminów i instrukcji na jęz.polski.
19 marca 1918r.złożył przysięgę Radzie Regencyjnej na wierność ojczyznie.
12 czerwca 1918r. mianowany kapitanem.W szregach Korpusu służył do 4 lipca 1918r.
10 listopada 1918r. wziął udział w rozbrajaniu Niemców.
25 listopada – został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana ze starszeństwem od 7 listopada 1918r.-przydzielony do 1 pułku inżynieryjnego, w którym objął stanowisko dowódcy kompanii reflektorów.
W latach 1918-1920 – Obowiązki dowódcy pododdziału nie przeszkodziły mu opracować instrukcje, regulaminy techniczne i podręczniki w jęz.polskim dla oficerów formacji saperskich.
18 stycznia 1919r.przeniesiony do 1 pułku inżynieryjnego do „Okręgu Wojskowego Poznań”, czyli do Armii Wielkopolskiej.W Poznaniu został przydzielony do 1 batalionu saperów wielkopolskich na stanowisko dowódcy 1 kompanii.
W czasie Powstania Wielkopolskiego / 23.04.-14.05.1919r./walczył na froncie południowym, a od 20.05.1919r. na froncie północnym.
23 maja 1919r.Komisariat Naczelnej Rady Ludowej mianował go kapitanem w wojskach technicznych ze starszeństwem z 7.11.1918r.
28 maja 1919r.przeniesiony do XVII batalionu saperów wielkopolskich na stanowisko dowódcy kompanii.
Wziął udział w wojnie z bolszewikami, w czasie której czasowo pełnił obowiązki dowódcy batalionu.
5 lipca 1920r.pod wsią Kowale ocalił sztab 17 Dywizji Piechoty przed atakiem bolszewickiej konnicy.
Zatwierdzony w Korpusie Inżynierii i Saperów w grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej.Z fronu wrócił 15 grudnia 1920r.
W marcu 1921r.odkomenderowany do Warszawy na Kurs Oficerów Sztabowych Saperów.
W okresie od marca 1921r. do pazdziernikka 1921r.- dowódca XVIII baonu saperów w Pińsku.
W okresie 3.11.1921r.-1.01.1924r. studiował we francuskiej Wojskowej Szkole Inżynierii .
25 stycznia 1924r.- Oficerska Szkoła Inżynierii w Warszawie – na stanowisko inżyniera miernictwa.
31 marca 1924r.- major ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923r. i 1 lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów.
W 1926r.otrzymał dyplom inżyniera budownictwa w Ecole de genie civil.
W sierpniu 1929r. przeniesiony ze Szkoły Podchorążych Inżynierii do 1 pułku saperów na stanowisko dowódcy batalionu.
W grudniu 1929r.- zastępca dowódcy 3 batalionu saperów w Wilnie.
W marcu 1931r.- 7 batalion saperów wielkopolskich w Poznaniu na stanowisko dowódcy batalionu.
29 stycznia 1932r.- podpułkownik ze starszeństwem z dniem 1.01.1932r. i 1 lokatą w korpusie oficerów inżynieryjnych i saperów.
W marcu 1935r. przeniesiony do Dowództwa Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko I zastępcy dowódcy saperów.
Pułkownik ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938r.w korpusie oficerów saperów.

6 września 1939r. ewakuowany z personelem Ministerstwa Spraw Wojskowych w okolice Lublina.
18 września 1939r. przekroczy ł granicę z Rumunią.
10 grudnia 1939r.przedostał się do Francji.
Od grudnia 1939r. do czerwca 1940r.-Komendant Kursu dla Oficerów Saperów w Ecole du genie militaire w Wersalu.Od czerwca 1940r.był organizatorem formacji saperskich w Wielkiej Brytanii.
W okresie I.-X.1941r.był komendantem Ośrodka Wyszkolenia Saperów I Korpusu Polskiego w Dundee.Mianowany na stanowisko dowódcy saperów I Korpusu.

W grudniu 1942r. wyruszył na Bliski Wschód, gdzie objął dowództwo saperów 2 Korpusu .
Brał udział w kampanii włoskiej.Dowodził saperami w bitwie o Monte Cassino.
W grudniu 1946r.- Wielka Brytania-dowódca saperów Polskich Sił Zbrojnych.
Od marca 1949r. był inspektorem saperów Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Po demobilizacji był Seniorem Saperów.

W 1949r. podjął pracę w polskiej firmie wysyłkowej Haskoba w Londynie, gdzie pracował do emerytury -1964r.
w 1964r. awansowany przez gen.Andersa do stopnia generała brygady.od 1 stycznia 1964r.-Korpus Generałów.
Po Polski powrócił 12 maja 1970r.

Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 38
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5009 / 1922/
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Krzyż Walecznych – dwukrotnie / 1922/
Złoty Krzyż Zasługi /18.03.1933r./
Medal Niepodległości/ 23.12.1933r./
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1920
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Medal Monte Cassino
Medal Międzysojuszniczy :Medaille Interalliee” /1925/
Order Sw.Stanisława III kl.z Mieczami i Kokardą / Imperium Rosyjskie/
Order Imperium Brytyjskiego, Order Sw.Maurycego i Lazarza /Włochy/

żona Maria Murzynowska
dzieci : Krystyna / ur.1929r./ i Henryk /ur.1933r./

Archiwum Fundacji Znaki Pamięci