SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

W czasie I wojny światowej, po zdaniu matury, wstąpił do Legionów Polskich.Służył w 1 Pułku Ułanów.Jako poddany Królestwa Polskiego od mówił złożenia przysięgi i 20 lipca 1917r. został skierowany do obozu internowania w Szczypiornie.Pełnił wówczas służbę w szwadronie kadrowym w stopniu starszego ułana.
3 maja 1922r. – zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1922r. i 1332 lokatą w korpusie oficerów piechoty.Jego oddziałem macierzystym był 8 Pułk Piechoty Legionów.
W 1923r.był oficerem sztabu płk Władysława Bończa-Uzdowskiego, dowódcy piechoty dywizyjnej 3 Dyw.Piechoty Legionów w Zamościu, pozostając oficerem nadetatowym 8 Pułku Piechoty Legionów.
31.10.1923r.-Wyższa Szkoła Wojenna w Warszawie, w charakterze słuchacza IV Kursu Normalnego.W trakcie studiów nadal pozostawał oficerem nadetatowym 8 Pułku Piechoty Legionów.
1.10.1928r. po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie.
3 maja 1926r. – kapitan ze starszeństwem z dniem 1.0.1925r. i 226 lokatą w korpusie oficerów piechoty.
W maju 1926r. w czasie zamachu stanu stanął po stronie J.Piłsudskiego.
W 1928r.służył w Biurze Ogólno-Administracyjnym Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie.
Z dniem 1 lutego 1929r. przeniesiony do 72 Pułku Piechoty w Radomiu z równoczesnym przydziałem do Szkoły Podchorążych Piechoty na okres 4 miesięcy.
Następnie dowodził kompanią w 72 Pułkiem Piechoty.1 czerwca 1930r. został przeniesiony do Oddziału I Sztabu Głównego w Warszawie.
26 stycznia 1934r.- major ze starszeństwem -1.01.1934r. i 32 lokatą w korpusie oficerów piechoty.
W latach 1934-1936 szef sztabu Brygady KOP „Podole”, po czym na stażu w armii rumuńskiej.
W marcu 1939r.był wykładowcą w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.

W 1939r. w dowództwie Armii „Pomorze”.Przedostał się na Zachód do Francji, a nastepnie do Anglii.

Od 1942r. w PSZ w ZSRR i na Srodkowym Wschodzie.W 1942r. zastępca szefa Oddziału 1 Dowództwa Armii Polskiej na Wschodzie.Od 1943r. do 1947 przez całą kampanię włoską był 1 zastępcą Kwatermistrza 2 Korpusu Polskiego.

Po powrocie do Wielkiej Brytanii – prezes Polskiego Białego Krzyża w Londynie i założyciel polskiego osiedla w Penrhos.

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 10447
Krzyż Niepodległości
Krzyż Walecznych ‚za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918-1921″
Srebrny Krzyż Zasługi
Krzyż Oficerski Orderu Imperium Brytyjskiego

żona – Jadwiga z d.Lozińska primo voto Makłowicz secundo voto Morozewicz /1912-2000/pułkownik Pomocniczej Służby Kobiet,harcmistrz Rzeczypospolitej, więzień Lagrów sowieckich, działaczka społeczna i niepodległościowa.Odznaczona w 1989r. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski

archiwum Fundacji Znaki Pamięci
„Non omnis morian” Andrzej Suchcitz Oficyna Wydawnicza „Adiutor” Warszawa 1992
Polacy-uczestnicy kampanii włoskiej 1943-1945