| ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ |
Ukończył szkołę rolniczą, po czym zdobywał praktykę w majątkach ziemskich.
W latach 1914-1918 służył w armii niemieckiej, w której został w 1916r. mianowany na stopień podporucznika.
Po zdemobilizowaniu działał od 10 listopada 1918r. w Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego na terenie Poznania.Uczestnik Powstania Wielkopolskiego.
Pod koniec grudnia 1918r. zorganizował kompanię powstańczą w Środzie Wielkopolskiej / 1 kompania średzka/, którą dowodził m.in. w walkach pod Zbąszynem.
W marcu 1919r. został wyznaczony przez inspektora Artylerii do utworzenia II baterii artylerii dla dywizji artylerii konnej wielkopolskiej.Na jej czele wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.Wyróżniał się odwagą i inicjatywą, czego dobitny przykład dał 8 sierpnia 1920r. pod wsią Krabyszcze koło Mińska.Wtedy to kierując osobiście ogniem dział swej baterii, umożliwił 15 pułkowi ułanów poznańskich przebicie przez front bolszewicki.
Za ten czyn por.Milewski odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.1 czerwca 1921r. już w randze kapitana nadal pełnił służbę w 7 dywizji artylerii konnej.
W tym samym roku, po śmierci ojca, przeszedł do rezerwy i rozpoczął gospodarowanie na dzierżawionym majątku.
Udzielał się w organizacjach kombatanckich, gospodarczych i społecznych.
Po utracie zainwestowanych w majątek pieniędzy, przeniósł się na Polesie.
Pozostając oficerem rezerwowym 7 dak-u zajmował w 1923r. – 526 lokatę wsród kapitanów korpusu oficerów rezerwy artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919r., a w roku 1924 była to już 490 lokata z tym starszeństwem.
Zarządzeniem prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z 20 lipca 1932r. został odznaczony Krzyżem Niepodległości za pracę w dziale odzyskania niepodległości.
W 1934r.jako kapitan rezerwy zajmował już 285 lokatę w swoim starszeństwie w koprusie oficerów artylerii.Znajdował się wówczas w ewidencji PKU Prużana i posiadał przydział do 17 Pułku Artylerii Lekkiej.
|
| LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA) |
We wrześniu 1939r. został internowany na terenie Litwy.Zatrzymano go 19 września 1939r. na przejściu granicznym Zawiasy.
Po aneksji Litwy przez Związek Radziecki, został aresztowany przez NKWD w czerwcu 1940r.
Przetrzymywany był w obozach w Kozielsku i Griazowcu, z którego został zwolniony 3 września 1941r. na mocy amnestii.
|
| PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA |
W Tockoje wstąpił do organizującej się Armii Polskiej w ZSRR.Otrzymał przydział do 6 Pułku Artylerii Lekkiej.
Następnie walczył w szeregach 3 Dywizji Strzelców Karpackich.
|
| LOSY POWOJENNE |
Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii.
|
| POSIADANE ODZNACZENIA |
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3284
Krzyż Walecznych
Krzyż Niepodległości
Złoty Krzyż Zasługi / dwukrotnie/
Krzyż Monte Cassino
|
| MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE |
|
| INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP) |
żona Sabina, sanitariuszka Powstania Wielkopolskiego -zmarła w 1965r.prochy sprowadzone do Polski i pochowane razem z mężem
syn Andrzej mieszka w Ameryce
|
| ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH |
krzyz.montecassino.eu
Archiwum Fundacji „Znaki Pamięci”
|
| SKANY / FOTOGRAFIE |
|
| OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW |
|
