SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

właściwie Emersajłów, vel Piotr Kiławiec,vel Jerzy Wrzosek,vel Jerzy Zakrzewski. Potomek polskich Tatarów. W latach 1915-1924 uczył się w Gimnazjum Wojciech Górskiego w Warszawie, gdzie w 1924r. uzyskał maturę. Od jesieni 1924 r. do 1926 r. studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W 1926r. jako medyk brał udział w przewrocie majowym w patrolu przy ul. Czerniakowskiej. W tymże roku przerwał studia ze względów rodzinnych i wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty.
15 sierpnia 1929 r. został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem. Wcielony do 32 Pułku Piechoty w Modlinie. W tym oddziale służył do 1938r. Następnie został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty na stanowisko wykładowcy broni chemicznej.

W kampanii wrześniowej 1939 r. walczył jako dowódca 4 kompanii strzeleckiej 114 Pułku Piechoty. Został ranny podczas bitwy pod Wyszkowem. Następnie walczył w obronie Wołynia/ Grupa „Kowel”/.
16 listopada 1939 r. został aresztowany w czasie próby przekroczenia granicy polsko-węgierskiej. 24 grudnia 1939 r. został wywieziony do ZSRR. Do jesieni 1940 r. przebywał w więzieniu w Nikołajewie nad Morzem Czarnym., by potem zostać zesłanym do miasta Imdiel, a stamtąd nad rzekę Sowę, gdzie jako zesłaniec pracował w lesie.

Po podpisaniu Układu Sikorski-Maski , w listopadzie 1941 r. wstąpił do Armii Andersa. Początkowo był komendantem kursu unitarnego Szkoły Podchorążych Piechoty, a następnie został instruktorem i wykładowcą w Centrum Wyszkolenia Armii.
Od października 1943 r. przez rok przebywał we Włoszech, gdzie po przeszkoleniu konspiracyjnym, ze specjalnością w dywersji został zaprzysiężony 29.02.1944 r. i przeniesiony do Oddziału III Sztabu Naczelnego Wodza., gdzie pracował jako instruktor taktyki działań dywersyjnych.
Został zrzucony w Polsce w nocy z 16 na 17 października 1944 r. Z dniem zrzutu został mianowany na stopień majora i został przydzielony do Okręgu Łódź AK. W listopadzie został szefem sztabu tego okręgu, a równocześnie pełnił funkcję zastępcy komendanta okręgu Michała Stempkowskiego.
W marcu 1945 r. został aresztowany przez NKWD, a w maju 1945 r. przekazany w ręce Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Łodzi.

24 sierpnia 1945 r. został skazany przez Wojskowy Sąd Okręgowy w Łodzi na 10 lat więzienia. We wrześniu 1945 r. przewieziony do więzienia we Wronkach, skąd został zwolniony 30.10.1945 r. w wyniku amnestii i starań żony.
Zamieszkał w Warszawie. Był prześladowany przez UB, wzywany na przesłuchania do siedziby UB na Pradze, inwigilowany.
Od stycznia 1946 r. do czerwca 1949 r. był współwłaścicielem sklepu bławatnego „Józef Pawłowski i S-ka” przy ul. Marszałkowskiej w Warszawie. Dyskryminowany przez UB nie mógł uzyskać pracy do 1954 r.
W 1954 r. został zatrudniony w Gromadzkiej Radzie Narodowej w Opaczy jako referent i sekretarz. Pracował tam do 1959 r. Później był zatrudniony w Spółdzielni Papierniczo-Poligraficznej „Zjednoczenie” w Warszawie, na stanowisku technologa. W sierpniu 1975 r. przeszedł na emeryturę.
Aktywnie działał społecznie. W latach 1978-1982 był przewodniczącym Zespołu Historycznego Cichociemnych w Polsce. Uczestniczył w pracach środowiskowych żołnierzy Okręgu Łódzkiego Armii Krajowej. Należał do grona założycieli Światowego Związku Żołnierzy AK w 1989 r. W 1993 r. został mianowany podpułkownikiem. Zmarł w 1998 r. i został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.

czterokrotnie Krzyż Walecznych, Polonia Mater Nostra Est (1996r.)

Ojciec Jerzego Emir-Hassana – Józef Emersajłów był handlowcem. Żona Zofia z d. Owsianko (ur.1903 r.) ps. „Irena” była nauczycielką, łączniczką AK; aresztowana przez NKWD w marcu 1945 r., więziona w obozie NKWD w Rembertowie, potem CWK Rawicz, skąd została zwolniona w październiku 1945 r.

Jędrzej Tucholski – „Cichociemni”, Instytut Wydawniczy Pax – 1984 r.
M. Czerkawski – „Byłem żołnierzem gen. Andersa”
archiwum Wojskowego Biura Historycznego