SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

pochodził z rodziny szlacheckiej.Wykształcenie średnie zdobył w Państwowym Koedukacyjnym Gimnazjum im.ks.Grzegorza Piramowicza w Dziśnie.Był prezesem Bratniej Pomocy, należał do harcerstwa oraz Koła Historyczno-Krajoznawczego, gdzie opracowywał i wygłaszał odczyty.
23 marca 1926r. otrzymał świadectwo dojrzałości z wyróżnieniem.
W 1926r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, specjalizując się w chirurgii pod kierunkiem prof.dr Kornela Michejdy.
Po uzyskaniu dyplomu lekarskiego w 1932r. i odbyciu stażu w szpitalu św.Jakuba
w Wilnie, był od września 1934r do marca 1939r. asystentem w Klinice USB w Wilnie.
Na wiosnę 1939r. w/w wraz z żoną Henryką przeniósł się do Głębokiego pow.Dzisna, gdzie po wygraniu konkursu objął stanowisko dyrektora i ordynatora oddziału chirurgicznego w miejscowym szpitalu.Pracował tu zaledwie kilka miesięcy, do wybuchu II Wojny.

Jako oficer rezerwy uczestniczył w kampanii wrześniowej, lecz wkrótce został internowany i przechodzi przez kilka obozów jenieckich i zostaje osadzony w Kozielsku.Tam operował rannych jeńców polskich i Rosjan, a ratując m.in.życie wysokiej rangii oficera NKWD, nieświadomie unika śmierci.
Po wizycie gen.Sikorskiego w ZSRR, dr Massalski wraz z grupą oficerów przybył do Charkowa.

W Charkowie wstąpił do formującej się Armii gen.Andersa.
Wraz z Armią przebył ZSRR i Bliski Wschód, poprzez Hamadan, Persję, Irak, Syrię i Palestynę, aby pózniej pełnić słuzbę jako lekarz chirurg, na najtrudniejszym odcinku szlaku bojowego 2 Korpusu Polskiego, w pierwszej linii frontu we Włoszech.Był starszym ordynatorem w III Polowym Szpitalu Ewakuacyjnym, tuż przy linii walk.
Pod Monte Cassino ratował życie żołnierzom walczącym na linii frontu, a także Niemcom wziętym do niewoli.

Po zakończeniu wojny mimo intratnej propozycji wyjazdu do Kanady, dr Massalski wraca do kraju w 1947r. i rozpoczyna wieloletnią pracę w Toruniu.
Do końca życia był ordynatorem II Oddziału Szpitala Miejskiego im.M.Kopernika:autorytet w dziedzinie chirurgii urazowej.
Udzielał się społecznie w toruńskim oddziale Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, wygłaszał odczyty naukowe i szkolił nowe kadry lekarskie.
Jako radny zabiegał o rozbudowę toruńskiego szpitala.Poza chirurgią ogólną zajmował się także chirurgią dziecięca, a q chirurgii urazowej uznawany był za wielki autorytet.

Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Monte Cassino, The Was 1939-1945, Star i The Italy Star

żona Henryka – zm.kwiecień 1971r. pochowana z mężem na Cmentarzu Staromiejskim w Toruniu .Wieloletnia nauczycielka szkół średnich w Toruniu.
Starsza córka Halina -lekarka.Młodsza / ur.1948r./ Krystyna – prawniczka

www.dzisna.republika.p;
M.Lysiak, K.Przybyszewski- „Sylwetki lekarzy toruńskich XIX i XX wieku” – Wydawnictwo Naukowe UMK – Toruń 2009r.Służba zdrowia Polskich Sił Zbrojnych