SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Rodzina w 1920r. przyjechała z Kijowa do Polski.Zamieszkała we Włocławku, póżniej w Toruniu.Jerzy rozpoczął w 1928r.naukę w Państwowym Gimnazjum im.M.Kopernika w Toruniu.Po zdaniu matury w 1937r. w Gimnazjum im.Marszałka E.Śmigłego-Rydza w Bydgoszczy został przyjęty do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu.
W sierpniu 1939r. dostał przydział do jednostki artylerii w Górze Kalwarii.Został wyznaczony na dowódcę oddziału ochrony sztabu „Pilica” w Grójcu.

18 września 1939r. w okolicach Dubna w czasie ewakuacji wojska na wschód dostał się do niewoli sowieckiej.Do listopada 1939r. przebywał w obozie jenieckim w Nowogrodzie Wołyńskim.
Następnie został przetransportowany do Zagłębia Donieckiego, gdzie pracował w kamieniołomach.
W czerwcu 1940r. przewieziono jeńców do Republiki Komi, do pracy przy budowie kolei na trasie Kotłas-Workuta.W obozowej administracji pełnił funkcję referenta d/s wyżywienia
Na Uralu przebywał do lipca 1941r.Stamtąd został przewieziony do obozu jenieckiego w Talicy w obwodzie iwanowskim.

po amnestii dla obywateli polskich dotarł do tworzącego się wojska polskiego w Tockoje.Otrzymał przydział do 6 Pułku Artylerii Lekkiej oraz awans na stopień podporucznika.
Z Armią Andersa przez Iran,Liban i Palestynę w styczniu 1944r., już jako żołnierz 5 Kresowej Dywizji Piechoty 2 Korpusu Polskiego dotarł do Włoch.Przeszedł cały szlak bojowy od obrony nad rzeką Sangro, w marcu 1944r.porzez bitwę pod Monte Cassino, walkę o Ankonę, gdzie został ranny, aż po zdobyciu Bolonii w kwietniu 1945r.

W lutym 1947r. ewakuowany został do Wielkiej Brytanii.W listopadzie 1947r.po demobilizacji, powrócił do Polski.Zamieszkał w Poznaniu.
W 1959r. założył przy ZBoWiD Klub Monte Cassino.
Pracował w Zakładach Zbożowych w Poznaniu. Pracował w Zakładzie Wydawnictw Szkolnych, Domu Książki i Orbisie.W 1990r. przeszedł na emeryturę.
Był wieloletnim viceprzewodniczącym poznańskiego oddziału Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więżniów Politycznych

Krzyż Monte Cassino,Medal Wojska Polskiego 1945,Włoski Krzyż Walecznych, Krzyż Kawalerski i Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,Oficerskim Orderem Zasługi Republiki Włoskiej,Oerdine al Merito della Republika Italiana 2000, medalem „Pro Patria” i wieloma innymi

Ojciec w Kijowie był dyrektorem polskiego szpitala, a matka pracowała w laboratorium.W 1920r.rodzina przyjechała do Polski.Zamieszkała we Włocławku, póżniej w Toruniu.Ojciec był naczelnym lekarzem garnizonu, a następnie naczelnym lekarzem Centrum Wyszkolenia Artylerii i Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu.
Po przewrocie majowym w 1926r. został zwolniony z wojska.Kontynuował praktykę jako lekarz cywilny.

Głos Wielkopolski
Polska Times
„Wspomnienia żołnierzy Generała Andersa”