SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Po wybuchu II wojny światowej jako licealista został aresztowany przez Sowietów w Łapach za krytykę referendum w październiku 1939 r. i został skazany na 10 lat łagrów. Karę odbywał w obozach w Karagandzie. Zwolniony na mocy „amnestii” odnalazł rodzinę (deportowaną 13.04.1940 r.) w Kazachstanie.

W marcu 1942 r. wraz z bratem Antonim (1923-2020) wstąpił w szeregi Armii Polskiej w ZSRR i został przydzielony do oddziału piechoty w 10 Dywizji Piechoty. Rozdzielony z bratem został ewakuowany wraz z oddziałami polskimi z ZSRR na Bliski Wschód. Uczestnik kampanii włoskiej 2 Korpusu jako podporucznik – dowódca plutonu 6 Batalionu Piechoty 2 Brygady Karpackiej 3 Dywizji Strzelców Karpackich 2 Korpusu (nr ewid. 3 DSK 1919/16), w tym bitwy o Monte Cassino.

Po zakończeniu służby w 2 Korpusie nie powrócił do Polski, emigrował do USA.

Krzyż Walecznych

Jego rodzina jako rodzina więźnia łagrów została deportowana 13.04.1940 r. przez Sowietów na zesłanie do Kazachstanu – początkowo do obwodu kokczetawskiego – kołchoz Wsiewołodowka, a od kwietnia 1941 r. – w Adbasar w obwodzie akmolińskim. Jego brat Antoni jako żołnierz 2 Korpusu również odbył całą kampanię włoską i w 1947 r. powrócił do Polski. Z Józefem spotkał się po raz pierwszy od 1942 r. w dniu 18.05.1944 r. na Monte Cassino.

”Trzecia Dywizja Strzelców Karpackich 1942-1987″, Londyn 1991 r.; artykuł Piotra Korczyńskiego „Nie bądź głupi, nie daj się zabić” („Polska Zbrojna”, 2019 r.), archiwum Fundacji „Znaki Pamięci”