SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Żołnierzy 2 Korpusu Polskiego



Drukuj
http://indeks2kp.pl/wp-content/uploads/2020/08/nopic.jpg

Zygmunt Łakiński


27 stycznia 1892r. – 24 marca 1961r.
IMIĘ: Zygmunt
NAZWISKO: Łakiński
IMIĘ OJCA: Jan
IMIĘ MATKI: Teresa
NAZWISKO RODOWE MATKI: Księżopolska
DATA URODZENIA: 27 stycznia 1892r.
MIEJSCE URODZENIA: Kościan
DATA ŚMIERCI: 24 marca 1961r.
MIEJSCE ŚMIERCI: Anglia
MIEJSCE POCHÓWKU: Londyn Cmentarz Gunnersbury
ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ

Po ukończeniu sdzkoły powszechnej uczęszczał do gimnazjum w Poznaniu, gdzie we 1913r. zdał egzamin dojrzałości.
Od 6 sierpnia 1914r. do sierpnia 1918r. służył w artylerii niemieckiej na froncie zachodnim.
Od 1 sierpnia 1918r. do końca pazdziernika 1918r. jako podporucznik był instruktorem artylerii w Polskiej Sile Zbrojnej / Polnishe Wehrmacht/.
Od listopada 1918r. do 8 stycznia 1919r. – adiutant baonu Służby i Bezpieczeństwa w Poznaniu.
27 grudnia 1918r. kierował akcją oddz.SS i B z punktu dowodzenia , z Zamku.
Od 9 stycznia 1919r. tworzył Dowództwo Artylerii i referował w DG sprawy artylerii.
Po objęciu 20 stycznia 1919r. funkcji Inspektora A|rtylerii przez A.Kędzierskiego .Łakiński został Adiutantem Inspekcji.
Awansował na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1914r.
Od 15 kwietnia 1919r. objął dowództwo 3 baterii dyonu artylerii konnej.
1 czerwca 1919r. awans na kapitana.
Od sierpnia 1919r. został przeniesiony do 2 pal, jako dowódcaa baterii, a od listopada 1919r. jako dowódca I dyonu.
Dowodząc dyonem przeszedł cały szlak bojowy pułku w latach 1919-1920.
Od października 1921r. do 23 czerwca 1922r. był członkiem Komisji Weryfikacyjnej dla byłych oficerów armii niemieckiej.
24.04.1922-15.02.1924 był szefem Oddziału Personalnego Dowództwa Okręgu Korpusu VII w Poznaniu.
15 lutego 1924r. w stopniu majora objął dowództwo 7 Dyonu Artylerii Konnej Wielkopolskiej.
1 styczznia 1928r. awansował do stopnia podpułkownika, a w styczniu 1932r. – na stopień pułkownika.Dyonem dowodził do kwietnia 1934r.
Następnie został skierowany na stanowisko dowódcy 10 pal / 04.1934-10.1938r./, a od pazdziernika 1938r.dowodził artylerią dywizyjną 3 ODP.

LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA)

W kampanii wrześniowej 1939r.walczzył do 28 września 1939r..Nastepnie przedostał się do Francji, gdzie w okresie kwiecień-czerwiec 1940r. dowodził artylerią dywizyjną 3 DP.
Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii od lipca 1940r. do listopada 1941r. pełnił funkcję zastępcy dowódcy 1 Bryg.Strzelców I Korpusu w Szkocji, a w styczniu 1942r. przedostał się na Bliski Wschód.

PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA

Komendant Centrum Wyszkolenia Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, następnie 1942-1945 – Dowódca Artylerii 3 Dywizja Strzelców Karpackich
1945-1947 Dowódca 7 Dywizji Piechoty.
3 maja 1945r. awansowany do stopnia generała brygady.

LOSY POWOJENNE

Po demobilizacji – Londyn.
Zmarł w Londynie 24 marca 1961r. i został pochowany na Cmentarzu Gunnersbury.

POSIADANE ODZNACZENIA

Virtuti Militari IV i V klasy, Krzyż Walecznych z 2 krzyżami, Krzyż Zasługi z Mieczami i inne ordery i medale zagraniczne

MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE
Wielka Brytania – Londyn
INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP)
ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH

Warszawa, Cmentarz Wojskowy – Powązki
Archiwum Instytutu Polskiego i Muzeum im.gen.W.Sikorskiego – Londyn
Archiwum Fundacji Znaki Pamięci

SKANY / FOTOGRAFIE
OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW