SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Pochodził z rodziny żydowskiej. Urodził się w Krakowie jako Gwidon Alfred Gottlieb (później zmienił nazwisko na Borucki). Ukończył warszawskie gimnazjum „Askola”. Po uzyskaniu matury w 1930 r. w Berlinie studiował we Lwowie w Wyższej Szkole Handlowej. Tam zarabiał jako śpiewak w restauracjach oraz orkiestrach tanecznych. W 1937 r. zaangażowano go do Cyrulika Warszawskiego.

W czasie okupacji radzieckiej Kresów Wschodnich występował w teatrzyku rewiowym Feliksa Konarskiego (Ref-Rena).

Wraz z grupą teatralną objeżdżał pola walki, dając rozrywkę i podnosząc na duchu zmęczonych walką żołnierzy. W maju 1944 r., wkrótce po wygranej przez 2 Korpus Polski pod dowództwem generała Władysława Andersa Bitwy o Monte Cassino, Gwidon Borucki po raz pierwszy w historii zaśpiewał patriotyczną pieśń „Czerwone maki na Monte Cassino”.

Po II wojnie zamieszkał w Londynie. Przyjął wtedy pseudonim Guy Borucki i często występował w brytyjskim radiu i telewizji. W 1959 r. przyjechał do Australii z operetką-musicalem „Grab me a Gondola”, w którym grał główną rolę i przeniósł się na stałe do Melbourne.
Gwidon Borucki pod pseudonimem Guido Lorraine zagrał w 28 filmach, a także licznych sztukach teatralnych i programach TV. W czasie pobytu w Australii prowadził własny program telewizyjny, organizował rewie, kabarety, występy dla Polonii australijskiej. Stworzył także agencję artystyczną i australijską filię ZASP-u.

Odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007).

Pierwszą żoną Boruckiego była artystka Iryna Jarosewycz (pseudonim sceniczny: Renata Bogdańska), późniejsza druga żona generała Władysława Andersa. Drugą jego żoną była Ewa Borucka.

Zmarł w wieku 97 lat w wskutek urazu czaszki po uderzeniu w betonowe schody w swoim ogrodzie.

Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

archiwum Fundacji „Znaki Pamięci”

Gwidon Borucki w 2 Korpusie, Irak, 1943 r. – źródło : polishmusic.usc.edu