SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Feliks Stanisław Konarski, pseud. Ref-Ren; (ur. 9 stycznia 1907 w Kijowie, zm. 12 września 1991 w Chicago) – polski poeta, pisarz, aktor, pieśniarz, również piłkarz.

Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, w czasie studiów zainteresował się teatrem i estradą.

Rekomendowany warszawskim kabaretom przez Konrada Toma, któremu zawdzięcza także swój pseudonim, zadebiutował w 1925 r. jako autor tekstów piosenek i skeczy. Początkowo tylko jako autor, później także jako wykonawca, kompozytor i aktor współpracował z teatrzykami „Qui Pro Quo”, „Mignon”, „Wesoły Murzyn” i „Morskie Oko”. Był również organizatorem teatrów amatorskich przy Stowarzyszeniu Młodzieży Polskiej (SMP).

Po wybuchu II wojny światowej prowadził we Lwowie kabaret w kinoteatrze „Stylowy”. Grał w amatorskiej orkiestrze kolejowej. Został wywieziony w głąb Związku Radzieckiego.

W 1941 r. wstąpił do Armii Polskiej gen. Andersa, z którą 01.04.1942 r. wyruszył przez Persję, Irak, Palestynę i Egipt do Włoch. Podczas tej żołnierskiej drogi stworzył teatr „Polska Parada”.

Lata okupacji spędził w szeregach II Korpusu Armii Polskiej generała Władysława Andersa. Jako żołnierz II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie był członkiem Teatru Żołnierza Polskiego, stacjonującego w Campobasso pod Monte Cassino. Był szefem artystycznym Czołówki Teatralnej „Polish Parade”, z którą przeszedł cały szlak bojowy.

Jest autorem wielu pieśni żołnierskich, w tym sławnych, napisanych w nocy z 17 na 18 maja 1944 r. we Włoszech, „Czerwonych maków na Monte Cassino” do muzyki Alfreda Longina Schütza.

Po wojnie pozostał na emigracji, przebywał w Wielkiej Brytanii, Francji i Kanadzie. W 1965 r. wraz z żoną przeniósł się na stałe do Chicago (USA). Prowadził swój stały program radiowy, w którym eksponował polską kulturę przedwojenną, był przede wszystkim Polakiem i patriotą, który nieugięcie głosił prawo swej Ojczyzny do wolności i samostanowienia. Za swą postawę niepodległościową i za kultywowanie polskiej kultury na emigracji był wielokrotnie nagradzany przez Prezydenta R.P. na Uchodźstwie. Był aktywnym uczestnikiem emigracyjnego życia kulturalnego, w latach 1961-1963 prezesem ZASP-u za Granicą.

Był mężem (ślub w 1933 r.) Janinę Piwocką „Nina Oleńska” (-1983, znaną piosenkarkę i tancerkę z którą w związku małżeńskim przeżył pół wieku.

Zmarł w Chicago, przed planowanym przyjazdem do Polski, w której nie był od 1939 r., został pochowany w żołnierskiej kwaterze Maryhill Catholic Cemetery w Niles (8600 N Milwaukee Ave, Niles, IL 60714, Stany Zjednoczone) obok kolegów spod Monte Cassino.

Archiwum Instytutu Polskiego i Muzeum im.W.Sikorskiego – Londyn