SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Jerzy Krukowski przyszedł na świat 11 grudnia 1928 r w Sochaczewie. Jego ojciec w czasie I wojny światowej walczył w I brygadzie Legionów, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, (m.in. pod Lidą), oraz w oddziałach prowadzących destrukcję na tyłach wojsk niemieckich w czasie powstań śląskich. W II Rzeczypospolitej był dyrektorem okręgu lasów w Białowieży, a następnie pracował w Generalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, dochodząc do stanowiska zastępcy Generalnego Dyrektora, sprawował też funkcję nadleśniczego. W trakcie kampanii wrześniowej niezmobilizowany, po zakończeniu działań wojennych pozostał na stanowisku w nadleśnictwie w Żelechowie, gdzie rodzina przeprowadziła się w styczniu 1940 roku.

Ojciec Henryka Żelechowskiego w obawie przed Gestapo i grożącymi mu z ich strony represjami ze względu na działalność konspiracyjną, w 1943 roku decyduje się na ucieczkę z kraju. Przez Austrię, Turcję i Liban dostaje się do na Bliski Wschód, gdzie rozpoczyna służbę w Polskich Siłach Zbrojnych. Jerzy pozostaje w Warszawie i uczy się w konspiracyjnej zawodowej szkole technicznej w zawodzie ślusarza, myśląc o dołączeniu do ojca. W drugiej połowie 1943 roku rzuca szkołę i wyjeżdża do Jugosławii, gdzie podejmuje pracę jako zbrojarz w miejscowości Rijeka (Fiume). Po pewnym czasie porzuca pracę i dołącza do partyzantki Jospipa Broz Tity; walczył tam w „batalionie” międzynarodowym w trudnych, górskich warunkach. Po wielu przygodach, prawdopodobnie z pomocą Randolpha Churchilla (syna premiera Wielkiej Brytanii), udaje mu się dostać do Włoch, gdzie spędza kilka tygodni w obozie przejściowym.

Następnie we Włoszech wstępuje do II Korpusu Polskiego, przydzielony do 2 Warszawskiej Brygady Pancernej.

Po likwidacji obozu w Barbarze nie decyduje się jak większość Kadetów na wyjazd do Anglii, lecz podejmuje decyzję o powrocie do kraju. Wraca do Iławy, gdzie razem z ojcem zostaje aresztowany przez UB i osadzony w Olsztynie, skąd po kilku miesiącach zostaje nagle zwolniony. Ojciec zostaje zwolniony dopiero w połowie 1948 roku.

Po uwolnieniu osiedla się w Warszawie i podejmuje studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. Broni też doktorat na UW z organizacji ruchu w zakładzie. Całe zawodowe życie wiąże z Warszawą, gdzie mieszka do dnia dzisiejszego.

Archiwum Fundacji „Znaki Pamięci”