SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Henryk Kubiński urodził się w Bydgoszczy, w rolniczej rodzinie, 22 listopada 1925 roku. Dzieciństwo spędził na wsi, wychowując się wśród rosnącego w siłę żywiołu niemieckiego.

Po wybuchu wojny wraz z ojcem uciekł w kierunku Warszawy, jednak w okolicach Kutna zostali złapani przez oddziały niemieckie. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności udało im się uwolnić i powrócić do Bydgoszczy. Tam czternastoletni Henryk wraz z kolegą wzięli udział w patriotycznym „incydencie” – ukradli i na nowo zainstalowali tablicę z polskim orłem, upamiętniającą polski wysiłek wojskowy w okresie I wojny światowej, zdemontowaną i ukrytą przez Niemców. Po tym wydarzeniu Henryk musiał opuścić rodzinną wieś, udając się do rodziny w Kcyni. W roku 1940 rodzina została wysiedlona przez Niemców, Henryk zaś po raz kolejny wrócił w rodzinne okolice.

W roku 1940 został przymusowo wcielony do RAD (Reichsarbeitsdienst) i lata 1940 – 1943 przepracował na terenie Rzeszy jako robotnik przymusowy, pracując głównie w rolnictwie na rzecz niemieckich gospodarzy. W listopadzie 1943 roku przymusowo został wcielony do Wehrmachtu i po przejściu ostrego szkolenia skierowany do Francji, w okolice Dunkierki, gdzie wojska niemieckie szykowały się na nadejście frontu. Tak jak wielu Polaków, siłą wcielonych do niemieckiego wojska, brał udział w działaniach dywersyjnych na terenie własnej jednostki, opóźniając bądź uniemożliwiając skuteczne działanie Niemców, za co był wielokrotnie karany. Brał również udział w przygotowaniu i organizacji ucieczek poszczególnych przymusowych żołnierzy.

W lutym 1944 roku uciekł z wojska niemieckiego, miał jednak pecha, zaplątawszy się w druty kolczaste i zasieki i cudem tylko uniknął śmierci z rąk Niemców a następnie aliantów. Dostawszy się w ręce Anglików, trafił do obozu w Southampton, a następnie w Yorku, gdzie zadeklarował chęć wstąpienia do wojska polskiego.

Przeniesiony do Edynburga przeszedł intensywny kurs spadochroniarski i trafił 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej gen. Sosabowskiego, z którą zakończył wojnę.

Po zakończeniu działań wojennych znalazł się w szeregach alianckich wojsk okupacyjnych na terenie Zagłębia Ruhry, gdzie spędził kolejne 2,5 roku, zajmując się ochroną i ubezpieczeniem obiektów przemysłowych oraz walcząc z komunistyczna partyzantką. W 1947 r po powrocie z Niemiec wstąpił do PKPR i postanowił pozostać na ziemi brytyjskiej. Wstąpił do brytyjskiego wojska gdzie dosłużył się stopnia starszego strzelca bombardiera, biorąc udział w brytyjskich i natowskich operacjach militarnych w latach 50-tych, 60-tych i 70-tych. Zmarł 22 października 2019 r. w Leicester.

Archiwum Instytutu Polskiego i Muzeum im.gen.W.Sikorskiego – Londyn