SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Alfons Mrzyk urodził się w miejscowości Łąka koło Pszczyny na Śląsku w typowej polskiej, wielodzietnej rodzinie. Jego ojciec był pracownikiem poczty. Po nauce w szkole powszechnej w Łące (1933-36), uczęszczał do gimnazjum pszczyńskiego im. Bolesława Chrobrego, do którego uczęszczali również synowie międzywojennej, polskiej arystokracji – Zamojskich, Wielopolskich, Radziwiłłów – mieszkających w miejscowym internacie. W związku z wybuchem wojny swoją edukację musiał zakończyć po trzeciej klasie gimnazjum.

Mając 18 lat w 1942 roku został niespodziewanie poddany przymusowemu 8-miesięcznemu szkoleniu, połączonemu z pracą w nazistowskiej, młodzieżowej organizacji RAD (Reicharbeitsdienst) w Opolu. Pracowano głównie przy budowie dróg. Tam otrzymał wyszkolenie. Po ośmiu miesiącach w RAD, w 1943 r. został przymusowo powołany do armii niemieckiej – Wehrmachtu, do jednostki stacjonującej we Wrocławiu.

Wraz z innymi Ślązakami przymusowo wcielonymi do Wehrmachtu (niewyrażenie zgody na pracę w RAD, a potem służbę w armii niemieckiej wiązało się z wywiezieniem wszystkich członków ich rodzin do Auschwitz) zostaje przetransportowany do Francji w okolice Tour nad Sekwaną, gdzie przechodzi szkolenie na poligonie wojskowym. Po jego zakończeniu służy krótko na południu Francji koło Montpellier, pełniąc niższe funkcje administracyjne. W 1944 r., nosząc niemiecki mundur, znajduje się w Normandii.

W trakcie zmasowanej inwazji aliantów, trwającej od 6.06.1944 r., dostaje się do niewoli w miejscu najintensywniejszych walk koło Rouen i wkrótce zostaje przetransportowany do obozu jenieckiego w Anglii. Tam jeńcy zostają podzieleni przez wojska kanadyjskie na grupy według narodowości: osobno rodowici Niemcy; osobno Ślązacy, Wielkopolanie i Pomorzanie wcieleni przymusowo do armii niemieckiej; w jeszcze innej grupie inne narodowości. Alfons znajduje się wśród Polaków.

Na propozycję polskich oficerów, podobnie jak blisko 90 % innych jeńców, wstępuje w szeregi Polskich Sił Zbrojnych (na Zachodzie). Warunkiem podjęcia służby ze względu na bezpieczeństwo nowych rekrutów jest przybranie pseudonimu – Pan Alfons przybiera pseudonim „Wilczur” i trafia do Samodzielnej Brygady Spadochronowej, gdzie spotyka kolegę z gimnazjum w Pszczynie i mieszkańca Łąki – Bolesława Kubicę. Po szkoleniu w Largohouse (Szkocja) obaj dochodzą do wniosku, że nie są stworzeni do skoków spadochronowych. i na własną prośbę przenoszą się do jednostek liniowych – Alfons we Włoszech, jego kolega – w Anglii.

Pan Mrzyk z Glasgow zostaje przetransportowany drogą morską wraz z innymi ochotnikami do 2 Korpusu do Włoch, lądując w okolicach Taranto. Zostaje przydzielony do służby w kancelarii Kwatery Głównej 3 Brygady Strzelców Karpackich na stanowisku kancelisty – do jego obowiązków należało prowadzenie korespondencji, rozsyłanie rozkazów, list wypłat, prowadzenie spisów żołnierzy, rozliczenia, przeniesienia. We Włoszech z macierzystym 7 batalionem 3 Dywizji Strzelców Karpackich (nr ewid. 3 DSK 1924/593) 2 Korpusu w stopniu starszego strzelca bierze udział między innymi w walkach nad rzeką Senio oraz w zdobywaniu Bolonii, gdzie zastaje go koniec wojny.

W 1945 r. po kampanii włoskiej zostaje uczniem Szkoły Karpackiej, utworzonej jeszcze na Bliskim Wschodzie przy 3 DSK – jej największy rozwój przypada właśnie na działalność na terenie Włoch. W skład szkoły wchodziły: Gimnazjum i Liceum w Amandoli i w Sarnano, które ukończyło przeszło tysiąc żołnierzy 2 Korpusu. Tam też zdaje małą maturę, zaś w 1946 roku wraz z całą szkołą przenosi się do Anglii.

Mimo zachęt ze strony swego środowiska nie decyduje się na emigrację. W 1947 roku wraca do Polski i swojej ukochanej Pszczyny, gdzie mieszka do dzisiaj.

Pan Mrzyk miał 3 braci (Eryka, Ryszarda i Józefa) i 4 siostry (Amalię, Anielę, Łucję i Gertrudę).

archiwum Fundacji „Znaki Pamięci”
”Trzecia Dywizja Strzelców Karpackich 1942-1987″, Londyn 1991 r.