SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Władysław Niezgoda urodził się 11 lipca 1923 r. na terenach dzisiejszej Białorusi w okolicach Słonimia w rodzinie osadnika wojskowego. Dzieciństwo spędził poza miastem, na osadzie wojskowej, przygotowując się do pracy na roli.

10.02.1940 r., w pierwszej fali deportacji został wywieziony przez Sowietów wraz z rodziną do obw. wołogodzkiego, do osady Krutaja Osip. Podczas wywózki udało mu się przemycić do wagonu stary rower, który później na zesłaniu, uratował rodzinie życie, wymieniony z miejscową ludnością na żywność oraz żywą kozę. Cała rodzina włącznie z nieletnimi dziećmi pracowała na zesłaniu przy wyrębie lasu. Pan Władysław wspominał, iż w trakcie pobytu na zesłaniu ich rodzina była bardzo dobrze traktowana zarówno przez miejscową ludność, jak i przez sowieckie władze.
Dokładnie w drugą rocznicę deportacji, 10 lutego 1942 roku, rodzina opuściła osadę, udając się do polskiej placówki dyplomatycznej w Wołogdzie. Stamtąd skierowano ich na południe, do Uzbekistanu.

W Taszkencie Pan Władysław wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. W kwietniu 1942 r., wraz z pierwszą falą ewakuacyjną, znalazł się w Pahlevi w Persji. Mimo chęci dalszego szkolenia wojskowego, ze względu na wyczerpanie i ciężką chorobę, przechodził rekonwalescencję w Pahlevi, następnie zaś znalazł się w Teheranie w polskim szpitalu. Po wyzdrowieniu otrzymał przydział do kompanii zaopatrzeniowej stacjonującej w Teheranie, gdzie spędził kolejne 7 miesięcy pracując na zapleczu wojska i opiekując się chorym bratem oraz ojcem. Matka ze względu na stan zdrowia pozostała w Taszkencie, gdzie niebawem zmarła, nie doczekawszy ewakuacji z ZSRR.
Po wyjeździe z Teheranu Władysław znalazł się w Iraku, gdzie otrzymał przydział do 15 Kompanii Warsztatowej – pracował m.in. przy naprawie wojskowych samochodów czy organizacji kuchni polowych. W Iraku doznał również ciężkich obrażeń podczas wypadku samochodowego i ponownie znalazł się na kilka miesięcy w szpitalu.
Po wyzdrowieniu, przez Palestynę i Egipt, dotarł na front włoski w początkach 1944 roku. Brał udział w bitwie o Monte Cassino, zabezpieczając tyły jako członek kompanii warsztatowej – stacjonował ok. 8 km od pola bitwy. Następnie przeszedł szlak bojowy 2 Korpusu aż po bitwę o Bolonię. Wojnę zakończył w Predappio. Po zakończeniu wojny pozostał we Włoszech do 1946 r. Zimą tegoż roku wraz ze swą kompanią został przetransportowany do Anglii, gdzie wykonywali różne prace porządkowe i naprawcze.

Po demobilizacji, nie chcąc wracać do Polski, Pan Niezgoda pozostał w Anglii, w okolicach Manchesteru. Był aktywnym działaczem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów i Polonii w Manchester. Zmarł 22 lutego 2018 r.

Wraz z Panem Niezgodą 10.02.1940 r. deportowani na Syberię byli : ojciec Jan (syn Pawła, ur. 1896 r.), mama Rozalia (córka Antoniego, ur. 1896 r.) oraz brat Jan (rocznik 1937). Po uwolnieniu z posiołka rodzina udała się do Uzbekistanu. W 1942 r. w Taszkiencie zmarła Pani Rozalia.
Po ewakuacji z Armią Polską z ZSRR ojciec i brat Pana Władysława wyjechali do polskich obozów cywilnych w Afryce. W lipcu 1948 r. przybyli do Wielkiej Brytanii, aby udać się do Manchesteru.

archiwum Fundacji „Znaki Pamięci”
www.indeksrepresjonowanych.pl

źródło : archiwum rodzinne Władysława Niezgody