SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
Żołnierzy 2 Korpusu Polskiego
Drukuj
 Bronisław Stanisław Rakowski20/06/1895 – 28/12/1950 |
IMIĘ: Bronisław Stanisław |
| NAZWISKO: Rakowski | |
| IMIĘ OJCA: | |
| IMIĘ MATKI: | |
| NAZWISKO RODOWE MATKI: | |
| DATA URODZENIA: 20/06/1895 | |
| MIEJSCE URODZENIA: Szczucin | |
| DATA ŚMIERCI: 28/12/1950 | |
| MIEJSCE ŚMIERCI: Buenos Aires | |
| MIEJSCE POCHÓWKU: cmentarz Recoleta w Buenos Aires, Argentyna |
| ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ |
Urodził się 20 czerwca 1895 r. w Szczucinie pod Krakowem. Ukończył Akademię Górniczą w Loeben, później działał w Związku Strzeleckim. W czasie I wojny światowej walczył w 1. Brygadzie Legionów Polskich i 1. Pułku Ułanów. W 1917 r. internowany w obozie na Węgrzech, przebywał tam do końca wojny. Później uczestniczył w tworzeniu 3. Pułku Ułanów Śląskich. Brał udział także w wojnach: polsko-ukraińskiej i polsko-rosyjskiej. W dwudziestoleciu międzywojennym rozwijał swoją karierę wojskową. Studiował w Wyższej Szkole Wojennej i Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie, później był tam wykładowcą taktyki kawalerii. W latach 1931-1836 dowódca 12. Pułku Ułanów Podolskich, natomiast od 1936 szef Wojskowego Biura Historycznego. |
| LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA) |
W kampanii wrześniowej dowodził Sztabem Frontu Południowego i obroną Lwowa. Podczas próby przedostania się na Węgry został schwytany przez NKWD. Został internowany i wywieziony do ZSRR. Więziony na Łubiance w Moskwie. |
| PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA |
Uwolniono go na podstawie układu Sikorski−Majski. Został wówczas awansowany do stopnia generała brygady. Od listopada 1941 r. pełnił funkcję dowódcy Ośrodka Organizacyjnego Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, a następnie kolejno 8. oraz 5. Dywizji Piechoty, z którą przeszedł na Bliski Wschód. W latach 1942-1943 szef sztabu Armii Polskiej na Wschodzie. W sierpniu 1943 r. mianowano go dowódcą 2. Brygady Pancernej II Korpusu Polskiego, z którą wyruszył na front włoski. Żołnierze podlegający Rakowskiemu przeszli szkolenie w Palestynie i w Egipcie. Brali udział we wszystkich słynnych bitwach, pełniąc rolę swoistego tarana pancernego dla II Korpusu Polskiego. |
| LOSY POWOJENNE |
W latach 1945-1947 Bronisław Rakowski dowodził 2. Warszawską Dywizją Pancerną, w którą, w związku z napływem ochotników, przekształcono wcześniejszą 2. Brygadę. W skład tej Dywizji wszedł również 12. Pułk Ułanów Podolskich, który odznaczył się podczas bitwy o Monte Cassino. 28 grudnia 1950 r. zmarł w Buenos Aires. Został pochowany na Cmentarzu Ezpeleta w Quilmes. |
| POSIADANE ODZNACZENIA |
Złoty i Srebrny Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych (ośmiokrotnie), Order Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasług z Mieczami |
| MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE |
| Argentyna |
| INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP) |
| ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH |
archiwum Fundacji „Znaki Pamięci” |
| SKANY / FOTOGRAFIE |
| OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW |
gen. Bronisław Rakowski – źródło : Internet |