SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Pochodził z bogatej rodziny żydowskiej. Od dziecka interesował się muzyką, toteż porzucił studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza dla Lwowskiego Konserwatorium Muzycznego.

W latach 1932-1936 związany był z Wesołą Lwowską Falą: był jej kierownikiem muzycznym. W 1936 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie współpracował z miejscowymi teatrami oraz kabaretami (był m.in. szefem muzycznego Teatru Buffo). Był pianistą, komponował piosenki śpiewane przez Ordonkę, Werę Gran, Eugeniusza Bodo, Mieczysława Fogga.

We wrześniu 1939 uciekł z Warszawy do Lwowa, który wkrótce został anektowany przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Zebrał innych artystów uciekinierów i – aby zdobyć środki utrzymania – stworzył Teatr Miniatur, z którym wyruszył na tourneé po ZSRR. W stolicy Kirgistanu Frunze zachorował na tyfus plamisty.

W grudniu 1941 dołączył do pierwszych oddziałów wojska polskiego, które organizowały się w Buzułuku. Otrzymał przydział do wydziału propagandy przy sztabie armii generała Andersa. Wraz z Henrykiem Warsem kierował 40-osobową orkiestrą towarzyszącą polskiej armii na szlaku bojowym od Teheranu do Monte Cassino.

Pieśń „Czerwone maki na Monte Cassino” powstała w nocy z 17 na 18 maja 1944, na kilka godzin przed zdobyciem klasztoru. W pobliskim Campobasso, gdzie artyści występowali dla 23 Kompanii Transportowej, zainspirowany prowadzonymi w pobliżu walkami Feliks Konarski (znany pod pseudonimem Ref-Ren) napisał tekst i obudził Schütza. Kompozytor natychmiast skomponował do niego melodię. Gdy 18 maja żołnierze II Korpusu zdobyli klasztor, w kwaterze generała Andersa w Campobasso, podczas akademii dla uczczenia zwycięstwa, czterdziestoosobowa orkiestra Alfreda Schütza wykonała po raz pierwszy „Czerwone maki na Monte Cassino”. Pierwszym wykonawcą był inny żołnierz armii Andersa, muzyk, piosenkarz, aktor Gwidon Borucki.

Po wojnie wyjechał do Brazylii, gdzie pracował w rewiach São Paulo i Rio de Janeiro.
Ożenił się z Weroniką, Węgierką pochodzenia żydowskiego.
W 1961 osiadł w Monachium, współpracował z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa.

Zmarł w Monachium, pochowany tamże na Cmentarzu Wschodnim (Ostfriedhof) przy Sankt-Martins-Platz 1 w kwaterze 166.

Archiwum Instytutu Polskiego i Muzeum im.gen.W.Sikorskiego – Londyn

Alfred Schutz – źródło : Internet