SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Żołnierzy 2 Korpusu Polskiego



Drukuj
http://indeks2kp.pl/wp-content/uploads/2020/08/nopic.jpg

Karol Badura


14/12/1907 – 23/12/1983
IMIĘ: Karol
NAZWISKO: Badura
IMIĘ OJCA: Jan
IMIĘ MATKI:
NAZWISKO RODOWE MATKI:
DATA URODZENIA: 14/12/1907
MIEJSCE URODZENIA: Aleksandrowice (pow. Bielsko, woj. śląskie)
DATA ŚMIERCI: 23/12/1983
MIEJSCE ŚMIERCI: Rzym (Włochy)
MIEJSCE POCHÓWKU: Rzym- Cmentarz Cimitero Flaminio, kwatera Reparto Polacco
ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ

Karol Badura pochodził ze Śląska Cieszyńskiego. Wychowywał się u dziadków w Roztropicach (pow. Bielsko). W szkole średniej w Skoczowie jego nauczycielem był m.in. Gustaw Morcinek. Ukończył seminarium nauczycielskie w Białej koło Nysy, gdzie jego talent malarski rozwijał nauczyciel rysunku – Adam Bunsch, uczeń Józefa Mehoffera. Uczył następnie w szkołach na Śląsku Cieszyńskim, studiując jednocześnie na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego studia przerwała II wojna światowa.

LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA)

Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany w 1940 r. przez Sowietów na Kresach Wschodnich i przebywał w niewoli do ogłoszenia tzw. „amnestii” dla obywateli polskich na mocy polsko-sowieckiego Układu Sikorski – Majski.

PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA

Ochotnik do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR dowodzonych przez gen. Andersa. Z 2 Korpusem przeszedł cały szlak bojowy we Włoszech jako żołnierz 14 Wileńskiego Batalionu Strzelców „Żbików” 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Początkowo w stopniu kaprala podchorążego (nr ewid. 1907/116) by dojść do stopnia podporucznika. Uczestnik m.in. bitwy o Monte Cassino.
Członek redakcji pisma Zgrupowania Brygady Wileńskiej 5 KDP 2 Korpusu „Sitwa”, autor ilustracji, fotomontaży i map w nim publikowanych. Po zakończeniu II wojny światowej dzięki umożliwieniu około 1300 żołnierzom 2 Korpusu studiowanie na uczelniach włoskich Karol Badura ukończył Królewską Akademię Sztuk Pięknych w Rzymie w roku 1948.

LOSY POWOJENNE

W 1948 r. przeniósł się do Argentyny z żoną, znaną malarką Vittorią Benassai. Mieszkał tam, utrzymując się z pracy drwala i stolarza. Nie porzucił jednak malarstwa, któremu poświęcał wolny czas. Jego sytuacja zmieniła w 1953 się po indywidualnej wystawie twórczości w prestiżowej galerii Van Riel w Buenos Aires. Wyrazem uznania było przyznanie Badurze „Wielkiej Nagrody Argentyny”.
W 1953 r. powrócił na stałe do Włoch. Prace wystawiał w Rzymie i innych miastach włoskich (m.in. w renomowanej galerii „Il Camino”, 1962 r.), także w Argentynie i w Polsce (Cieszynie, Bielsku-Białej, Warszawie), zdobywając wiele nagród i wyróżnień. Był też jednym z niewielu Polaków przyjętych jako honorowy członek do Academii Tiberiana. Otrzymał we Włoszech liczące się nagrody Leonarda a Vinci i Dantego Alighieri. Tematem prac tego malarza, akwarelisty i grafika były głównie włoskie krajobrazy i widoki miast. Polskę odwiedził tylko raz w 1980 r. Po jego śmierci w 1985 odbyły się dwie retrospektywne wystawy, jedna w Galerii Kordegarda w Warszawie, druga w Galerii Awangarda we Wrocławiu.

POSIADANE ODZNACZENIA

Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino (nr legit. 16256)

MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE
Argentyna, Włochy (Rzym
INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP)

Jego bratanek Bruno Badura – sekretarz Koła Artystów Polskich pomagał w organizacji wystaw wuja w Argentynie, gdzie mieszkał.

ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH

Maria Irena Kwiatkowska, „Groby polskie na cmentarzach Rzymu”- Monumenta Poloniae in Italia, Warszawa 1999, s. 156.
Magdalena Legendź „Szron z beskidzkiej ziemi”, 2014.
Jan Wiktor Sienkiewicz, „Artyści Andersa „Continuità e novità”, Warszawa-Toruń 2013.
„Sitwa Wleńskiej Brygady Żubrów”, Rzym, 1944.
Indeks Represjonowanych IPN.
krzyz.montecassino.eu

SKANY / FOTOGRAFIE
OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW

Karol Badura – zdjęcie przedwojenne; źródło: artysciandersa.pl