SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Żołnierzy 2 Korpusu Polskiego



Drukuj
http://indeks2kp.pl/wp-content/uploads/2020/08/nopic.jpg

Adam Antoni Bieliński


18/08/1904 – 05/04/1988
IMIĘ: Adam Antoni
NAZWISKO: Bieliński
IMIĘ OJCA: Antoni
IMIĘ MATKI: Maria
NAZWISKO RODOWE MATKI: Jasieńska
DATA URODZENIA: 18/08/1904
MIEJSCE URODZENIA: Bidziny (pow. Opatów, woj. świętokrzyskie)
DATA ŚMIERCI: 05/04/1988
MIEJSCE ŚMIERCI: Londyn
MIEJSCE POCHÓWKU: cmentarz w Bidzinach (woj. świętokrzyskie) – grób rodzinny
ŻYCIE PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ

W grudniu 1918 r. uciekł ze szkoły i wstąpił ochotniczo do organizującego się w Lublinie późniejszego 7 Pułku Ułanów. Po kilku dniach rozpoznany (miał 14 lat) i odesłany do domu. W wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. uczestniczył jako ochotnik w szeregach 1 Pułku Szwoleżerów. Ranny pod Płońskiem 16 sierpnia. W barwach tego Pułku od listopada1923 r. do września 1924 r. Elew Szkoły Podchorążych Rezerwy nr 3 przy 3 Dywizji Kawalerii w Biedrusku, którą ukończył jako plutonowy podchorąży. Zaliczył dwa lata ekonomii politycznej na Uniwersytecie Poznańskim, odbył w 1927 r. 6-tygodniowe ćwiczenia w rezerwie 10 Pułku Strzelców Konnych. W 1929 r. uczestniczył w 6-tygodniowym kursie uzupełniającym w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu i w marcu 1930 r. został powołany z rezerwy do służby czynnej w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1.01.1928 r. i przydziałem do 7 Pułku Ułanów Lubelskich.
Początkowo dowodził plutonem, po awansie w marcu 1933 r. na porucznika i przemianowaniu na oficera służby stałej oraz po odbyciu w okresie luty – sierpień 1935 r. kursu dowódców szwadronu w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, do 1939 r. dowodził szwadronem.
Dobry jeździec, brał udział z wynikami w licznych miejscowych konkursach hipicznych. W 1936 r. zajął II miejsce indywidualnie w zawodach wojskowych.
Z dniem 19 marca 1939 r. awansował do stopnia rotmistrza, został adiutantem I wiceministra Spraw Wojskowych gen. dyw. Janusza Głuchowskiego.

LOSY W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ (PRZED WSTĄPIENIEM DO ARMII ANDERSA)

Po kampanii wrześniowej 1939 r. przedostał się z Polski na Zachód, gdzie służył w PSZ we Francji, potem w Wielkiej Brytanii. Do września 1940 r. na stanowisku dowódcy plutonu i szwadronu w 10 Pułku Strzelców Konnych. Potem w 1 Brygadzie Strzelców – od września 1941 r. do czerwca 1942 r. kolejno dowódca szwadronu, adiutant i zastępca dowódcy I Oddziału Rozpoznawczego. W czerwcu 1942 r. wysłany do Iraku, gdzie 9 września 1942 r. został zaliczony do rezerwy oficerskiej dowódcy Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie.

PRZEBIEG SŁUŻBY W ARMII ANDERSA

Skierowany do 4 Dywizji Piechoty, już 12 listopada 1942 r. objął funkcję zastępcy dowódcy 15 Pułku Kawalerii Pancernej (15 Pułku Ułanów Poznańskich). W miesiącach czerwiec-lipiec 1943 r. odbył kurs dowódców oddziałów broni pancernej w Deir Suncid. Z dniem 1 marca 1944 r. awansowany do stopnia majora.
Uczestniczył w walkach 15 Pułku Ułanów Poznańskich o Monte Cassino, Ankonę oraz Linię Gotów. 2 sierpnia 1944 r. z dniem 1 sierpnia awansowany do stopnia podpułkownika. 4 sierpnia objął dowództwo 12 Pułku Ułanów Podolskich. Dowodził krótko – do 30.10.1944 r. 26.10.1944 r. został dowódcą 15 Pułku Ułanów Poznańskich. Dowodzenie oficjalnie objął 4.11.1944 r. Stanowisko to zajmował aż do demobilizacji i rozwiązania oddziału.

LOSY POWOJENNE

Po demobilizacji 6 września 1948 r. jako ostatni ułan poznański z Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia zamieszkał w Londynie. Do1986 r. był prezesem Koła Ułanów Poznańskich im. gen. W. Andersa. By także Przewodniczącym Kapituły Znaku Pułkowego, a przez ostatnie 10 lat przewodniczył równocześnie Kołu Pułkowemu Ułanów Lubelskich.

POSIADANE ODZNACZENIA

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari; 3-krotnie Krzyż Walecznych (raz za wojnę 1920r., 2-krotnie za kampanię włoską); Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami; Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino;
amerykańska Legia Zasług w stopniu oficera; włoski Krzyż za Męstwo Wojskowe

MIEJSCE ZAMIESZKANIA PO WOJNIE
Wielka Brytania (Londyn)
INNE INFORMACJE (NP DOTYCZĄCE RODZINY, ITP)

Od 1933 r. żonaty z Janiną Jadwigą Skarzyńską. Ostatni męski potomek senatorskiego rodu herbu Szeliga. Nosił trzecie imię Artur.

ŹRÓDŁO DANYCH BIOGRAFICZNYCH

Dowódcy 15 Pułku Ułanów Poznańskich
Polacy- uczestnicy bitwy o Monte Cassino

SKANY / FOTOGRAFIE
OPIS ZAŁĄCZONYCH MATERIAŁÓW