SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

W czasie I wojny światowej walczył jako strzelec w okresie sierpień-grudzień 1914r.
Od grudnia 1914r. – kwiecień 1915r. uczył się w Szkole Oficerów Rezerwy, a następnie miesiąc w batalionie zapasowym.Od maja 1915r. – 18 sierpnia 1916r.dowódca plutonu na froncie wschodnim w szeregach c.i k.armii.Jego Oddział macierzysty – Pułk Piechoty nr 15.
Podporucznik ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916r. w korpusie oficerów rezerwy piechoty.
Od 18 sierpnia 1916r. do 6 listopada 1918r. – dowodca kompanii na froncie włoskim z roczną przerwą na pobyt w szpitalu i batalionie zapasowym.
Od 6 listopada do 20 grudnia 1918r. w niewoli włoskiej.
Od 20 grudnia 1918r. – do 10 lipca 1919r. -dowódca kompanii w 20 pułku strzelców polskich.
W czasie wojny z bolszewikami w okresie od 20 grudnia 1919r. do 15 sierpnia 1920r.- dowódca batalionu 144 psk.
W kwietniu 1920r. , w czasie wyprawy kijowskiej dowodzony przez niego III batalion wyróżnił się zajęciem stacji kolejowej Oratów, na której zdobył samochód pancerny i 16 karabinów maszynowych.
Kolejny raz wyróżnił się 9 lipca w boju pod Obhowem .2 sierpnia 1920r.- został awansowany do stopnia kapitana.
Ranny w Bitwie Warszawskiej 15 sierpnia 1920r.Przebywał w szpitalu do 10 października 1920r.
Po wojnie m.in.dowódca batalionu 72 Pułku Piechoty, następnie kwatermistrz tegoż pułku.
Od czerwca 1921r. jego macierzystym oddziałem był 4 pułk strzelców podhalańskich w Cieszynie.
W latach 1921-1924 był oddelegowany z macierzystego pułku do Centralnej Szkoły Karabinów Maszynowych i Broni Specjalnej w Chelmie, a od 15 września 1922r.przeniesiony do Centralnej
Szkoły Strzelniczej w Toruniu.
Zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919r. i 776 lokatą w korpusie oficerów piechoty.
12 kwietnia awansowany do stopnia majora ze starszeństwem od 1 stycznia 1927r, i 38 lokatą w korpusie oficerów piechoty.W następnym miesiącu został przeniesiony do 72 pułku piechoty w Radomiu na stanowisko dowódcy II batalionu.
W 1929r. zostaje przesunięty na stanowisko kwatermistrza.
Od 1932-1937 – dowódca II batalionu tt Pułku Piechoty w Lesznie.
W latach 1937-1938 – dowódca batalionu KOP „Ostróg”.
1.08.1938-1.09.1939r. pelnił służbę w pułku KOP „Wilejka” na granicy wschodniej jako zastępca dowódcy pułku.

Dowodził pułkiem KOP „Wilejka” w czasie kampanii wrześniowej od 1 do 20 września 1939r.
20 września 1939r. internowany na Litwie, osadzony w obozie Mejszagoła po czym 1940 był jeńcem sowieckim w Kozielsku II.
2 lipca 1941r. został przeniesiony do obozu jenieckiego NKWD w Griazowcu.

3 września 1941r. po uwolnieniu, przybył do Tatiszczewa w obwodzie saratowskim.
W okresie 21 październik 1941-15 stycznia 1942r.- zastępca dowódcy 13 pułku piechoty .W okresie
15 stycznia – 12 grudnia 1942r. – dowodca 23 pułku piechoty w ZSRR i na Środkowym Wschodzie.
Od grudnia 1942r. – dowódca 7 Brygady Strzelców.
Od stycznia do 30 kwietnia 1944r. – dowódca Ośrodka Zapasowego Piechoty, następnie 7 Zapasowej Brygady Piechoty 7 Dywizji Zapasowej – jako zastępca dowódcy 7 Dyw.Zapasowej.
Od 20 czerwca 1944r. do 7 października 1944r.-dowodca 7 Brygady Piechoty 7 Dywizji Piechoty.
Od 7 października 1944r. został wyznaczony na p.o.zastępcy dowódcy 7 DP, p.o.dowódcy 7 Dyw.Piechoty od 4 grudnia 1944r.-28 marca 1945r. oraz 3-26 lipiec 1945.Baza 2 Korpusu Polskiego we Włoszech.

Pochowany na Cmentarzu Brompton w Londynie.

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Złoty Krzyż Zasługi/ 19.03.1937/
Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej / Austro-Węgry/
Srebrny Medal Waleczności 1 klasy / Austro-Węgry/, Krzyż Wojskowy Karola/Austro-Węgry/

Indeks Represjonowanych IPN
Zolnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej.
A.Suchcitz – „Non Omnis Moriar.Polacy na londynrzu Brompton” – Adiutor – Warszawa 1992