SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Pochodził ze spolonizowanego rodu litewskiego – herbu Hippocentaurus..Dzieciństwo spędził w Rosji – Mińsk, Moskwa,Petersburg.
W 1919r. rodzina Giedroyciów przeniosła się do Warszawy, gdzie Jerzy ukończył Gimnazjum im.Jana Zamoyskiego.W latach 1924-1929 studiował prawo, a następnie w latach 1930-1931 historię na Uniwersytecie Warszawskim.
Już podczas studiów rozpoczął działalność polityczną.Był prezesem „Korporacji Patria” i „Koła Międzykorporacyjnego” w Warszawie, działaczem organizacji akademickiej „Myśl Mocarstwowa” oraz pracownikiem działu zagranicznego Naczelnego Komitetu Akademickiego Polskiego Związku Młodzieży Akademickiej.
Od 1929r. do 1935r. pracował w Ministerstwie Rolnictwa jako referent prasowy i parlamentarny, a od 1935r. w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, jako naczelnik wydziału prezydialnego.
Równolegle prowadził działalność publicystyczną.Od 1930r. był szefem „Dnia Akademickiego” dodatku do „Dnia Polskiego”.Wkrótce przekształcił pismo w dwutygodnik „Bunt Młodych”.W 1937r.pismo zmieniło tytuł na „Polityka” i stało się tygodnikiem.
Był też członkiem konserwatywnego Stronnictwa Prawicy Narodowej.

Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany do Rumunii.Tam został sekretarzem ambasadora RP w Bukareszcie – Rogera Raczyńskiego i pozostał na tej placówce, także po ewakuacji polskiej ambasady w 1940r., zostając szefem polskiego biura ambasady Chile, która odtąd reprezentowała polskie interesy.
Z Rumunii wyjechał razem z personelem ambasady angielskiej, która została w następnym roku ewakuowana do Turcji.
Tam postanowił wstąpić do wojska.

Wyjechał do Palestyny i został żołnierzem Brygady Karpackiej.Razem z nią brał udział w walkach w Egipcie i obronie Tobruku.
Po połączeniu Brygady z wojskami ewakuowanymi z ZSRR, pod wodzą gen.Andersa zaczął pracować w Biurze Propagandy 2 Korpusu Polskiego.
W 1944r. został skierowany na kurs oficerski do ośrodka szkoleniowego w Gallipoli.Pózniej pracował jako oficer wychowawczy.W latach 1944-1945 pracownik Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej w Gallipoli /Włochy/.
W następnym roku wezwany do Londynu, w celu objęcia posady w Departamencie Kontynentalnym Ministerstwa Informacji Rządu RP na Uchodztwie.
Jednak niebawem złożył prośbę o przeniesienie z powrotem do Armii gen.Andersa.
W ten sposób znalazł się w Rzymie.
W Rzymie w 1946r. założył Instytut Literacki, w ramach którego po przeniesieniu do Paryża- wydawał w latach 1947-2000 miesięcznik „Kultura”, a od 1962r. także „Zeszyty Historyczne”.
W 1947r. za zgodą gen.Andersa przeniesiony do Francji-Hotel Lambert w Paryżu, pózniej w Maisons-Laffitte.
.

W 1950r.razem z J.Czapskim wziął udział w Kongresie Wolności Kultury w Berlinie.
W PRL informacje na temat Giedroycia podlegały cenzurze.Jego nazwisko znajdowało się na liście osób z całkowitym zakazem publikacji.
Był członkiem kolegium redakcyjnego pisma rosyjskich dysydentów „Kontynent” oraz członkiem rady redakcyjnej ukraińskiego kwartalnika „Widnowa”.
Konsekwentnie dążył do ułożenia przez Polskę dobrosąsiedzkich stosunków ze wschodnimi sąsiadami: Ukrainą, Litwą i Białorusią.
Honorowy członek Polskiego Towarzystwa Historycznego/1991/, laureat nagrody Polskiego PEN-Clubu/1989/,nagrody im.Św.Brata Alberta/1993/,nagrody „Polityki”/1995/ i nagrody „Złotego Berła” Fundacji Kultury Polskiej /1000/.
Jego imieniem nazwano ulice w Mińsku, Krakowie i Kijowie oraz rondo w Kielcach i Szczecinie.
Sejm ogłosił rok 2006 rokiem J.Giiedroycia w setną rocznicę urodzin.

rumuński Krzyż Oficerski Orderu Korony/1930/,estoński Order Gwiazdy Białej /1932/,belgijski Order Korony/1938/,francuski Order Legii Honorowej/1938/.
Odmówił przyjęcia Orderu Orła Białego /1994/, nie przyjął ukraińskiego Orderu Zasługi/1998/.Przyjął natomiast francuski Order Legii Honorowej / 1996/, Honorowe Obywatelstwo Litwy/1997/ i litewski Order Wielkiego Księcia Gedymina/1998/.
Doktor Honoris Causa Uniwersytetu Jagiellońskiego/1991/,Uniwersytetu Wrocławskiego/1998/, Uniwersytetu Warszawskiego/14.11.1998r./,Uniwersytetu Białostockiego i Szczecińskiego/2000/ i UMCS/2000/.
Laureat Nagrody Kisiela/1992/,Medalu „Zasłużony dla Tolerancji”/1998/.

ojciec Ignacy- /1882-1944/ – farmaceuta, kierownik apteki szpitalnej w Szpitalu św.Lazarza w Warszawie, zamordowany przez Niemców w czasie powstania warszawskiego.
bracia: Zygmunt – 1909-1973 i Henryk -1922-2010.
pradziadek Lucjan – oficer w wojsku rosyjskim.
Zona – Rosjanka Tatiana Szwecow/ 1911-2005/ byli małżeństwem w latach 1931-1937

„Jerzy Giedroyć – redaktor-polityk-człowiek” praca zbiorowa Tow.Opieki nad Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu;Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej – 2001r.
Magdalena Grochowska- „Jerzy Giedroyć- Do Polski ze Snu”-Świat Książki 2009r.seria „Autorytety”.

Jerzy Giedroyć, 1943 r.; źródło: Internet