SŁOWNIK BIOGRAFICZNY

Wnuk powstańca styczniowego Onufrego Kozakiewicza. Syn Piotra Kozakiewicza – polskiego gajowego w prywatnych lasach Marii Bocheńskiej z Brodów. W latach 1920-23 ukończył 4-letnią szkołę powszechną w Tobołach.
Pracował na dwóch gospodarstwach rodziców umiejscowionych przy gajówce Hucnia oraz w polskiej osadzie wojskowej Czerwiszcze (pow. Kamień Koszyrski, woj. wołyńskie). Leon był też przygotowywany do objęcia po ojcu posady gajowego.

W pierwszej masowej deportacji 10.02.1940 r. zesłany wraz z rodzicami (Piotrem, ur. 1876 r. oraz Józefą, ur. 1884 r.) i bratem Józefem (rocznik 1920) przez Sowietów na Sybir, do obwodu archangielskiego, rejon Karpogory, posiołek Siennoj. Rodzina Kozakiewiczów pracowała katorżniczo przy wyrębie syberyjskiej tajgi. Jesienią 1941 roku po napaści Niemiec na Rosję obaj bracia, zwolnieni na mocy ogłoszonej „amnestii” 16.09.1941 r., wyruszyli z posiołka celem dołączenia do tworzonej Armii Andersa. Koleje losu sprawiły, iż bracia zostali rozdzieleni podczas długiej i bardzo trudnej podróży. Obydwaj dotarli w końcu do różnych punktów zbornych tworzącego się Wojska Polskiego w ZSRR.

Bombardier Leon Kozakiewicz wstąpił w szeregi Armii Polskiej w ZSRR w 1942 r. w miejscowości Czok-Pak (obw. Dżambuł, płd Kazachstan) – w miejscu stacjonowania 8 Dywizji Piechoty. Ewakuowany prawdopodobnie z tą Dywizją w I ewakuacji Armii Andersa z ZSRR do Iranu w marcu 1942 r. W okresie 01.05-09.1942 r. przebywał w oddziałach polskich w Iranie, a następnie w okresie 10.1942-01.1943 w Palestynie oraz Egipcie. Stamtąd przetransportowany do Wielkiej Brytanii, by w okresie 01.1943-08.1944 przebywać w obozie wojskowym w Edynburgu. Następnie żołnierz 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka otrzymując przydział do 3 dywizjonu 1 Pułku Artylerii Motorowej. Wraz z dywizją przeszedł cały szlak bojowy (Francja, Belgia, Holandia, Niemcy).

09.05.1945 – 08.03.1947- w oddziałach polskich w Niemczech – Meppen, Bethum
09.03.1947-11.09.1947- przebywał w obozie Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia -Cirencester, Anglia; zwolniony do rezerwy na własną prośbę w obozie Witley Camp
12.09.1947-01.07.1948- Hamm, Frankfurt, Niemcy – służba w Polskich Oddziałach Wartowniczych przy Armii Amerykańskiej jako kierowca.
Pragnął emigrować do Kanady, jednakże ostatecznie zamieszkał w miejscowości Werne w Niemczech i tu zmarł w 1997 r. Został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, Odznaka za rany, Krzyż Walecznych, Krzyż Zasługi, Gwiazda Francji i Niemiec, Medal za Wojnę 1939-1945.

Po wojnie Pan Leon ożenił się, miał 4 dzieci.
Rodzice Leona Kozakiewicza dopiero w połowie 1944 r. po czterech i pół roku zesłania w strasznych syberyjskich warunkach mogli wreszcie opuścić posiołek Siennoj w obw. archangielskim. Musieli tajgą, a potem statkami przebyć drogę około 350 km do Archangielska. 68-letni Piotr był już wcześniej bardzo chory. Nie wytrzymał trudów ciężkiej podróży i zmarł na statku w porcie w Archangielsku. Mimo protestów zrozpaczonej żony Józefy jego ciało zostało zabrane i pochowane w nieznanym miejscu. Rodzina nadal szuka miejsca jego pochówku.
Józefa Kozakiewicz z Archangielska została przewieziona na Ukrainę, gdzie musiała przebywać jeszcze 2 lata. W połowie 1946 r. wreszcie przyjechała do Polski. Przez Czerwony Krzyż odnalazła się z córkami, które wraz ze swoimi mężami przeżyły wojnę w wołyńskich lasach. Józefa zamieszkała u córki w Piasecznie. Niestety żyła jeszcze tylko pół roku. Zmarła 20.01.1947 r. Przed śmiercią zdołała się zobaczyć tylko z połową swoich dzieci.
Brat Józef wstąpił do Armii Andersa 17.11.1941 r. i przeszedł z 2 Korpusem cały szlak bojowy. Powrócił do Polski w 1947 r. i zmarł w 2009 r. – patrz biogram Józefa Kozakiewicza w „Słowniku”.

archiwum rodzinne Małgorzaty Stelmaszczyk: „Opowiadania dla potomnych rodu Kozakiewiczów” -spisane wspomnienia Józefa Kozakiewicza; indeksrepresjonowanych.pl; Stowarzyszenie Memoriał: База данных „Польские спецпереселенцы в Архангельской обл.”; ITS Bad Arolsen: Kozakiewicz Leon (ITS Nr K15656, 79333574)

1. Leon Kozakiewicz
2. Żołnierze 1 Pułku Artylerii Motorowej 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka – pierwszy z prawej Leon Kozakiewicz
źródło : archiwum Małgorzaty Stelmaszczyk